Broer is gisteren vijftig geworden. Dus weken geleden rees de kwestie rondom de Abrahamspop. Die van mij, twee jaar geleden, was zo geslaagd, omdat Sara, heel erg op mij leek. Daartoe had de Familie een indianenpruik bij de feestwinkel gekocht, de vlechtjes uit elkaar gehaald, het over het Sara-masker ge plaats en met wit krijt erin gestreken leek het precies op mijn eigen haartooi. Ze had een petje op, dat het mijne kon zijn, ze zat onderuitgezakt op een stoeltje een tijdschrift te lezen bij mijn achterdeur en ik schrok me s'ochtends rot.Maar Broer? Die draagt nooit hoofdeksels. Zijn gelaatkenmerken zijn, wat de Familie oneerbiedig noemt: 'Vierkante kop en bloempotkapsel'. Hoe dat te bewerkstellingen? He, wacht eens,vroeger, heel vroeger, maakte je toch weleens poppen en zo van papier machee? Dus ik aan de slag. Dikke behangerslijm klaargemaakt, repen krantenpapier en een ballon opgeblazen. Als ik verstandig was, zou ik het natuurlijk binnen in de kamer behoren te maken.
Maar het was zo'n mooi lenteweer, dat ik toch besloot om het buiten in de tuin te gaan maken. Het ging geweldig goed. Het gezicht van Broer kreeg langzaam maar zeker vorm, op de opgeblazen ballon. Een vleeskleurige ballon, die straks als achterkant van het masker kon dienen, dacht ik zeer tevreden. En toen: PLOF! Een harde knal. De ballon knapte en het gezicht van Broer kreukelde in elkaar.
Enfin. Hij was nog te redden en de rest van de week bezig geweest om het te modelleren en op te schilderen. Gezicht van broer was klaar. Hoe die straks te bevestigen op de pop, dat zien we dan wel weer. Ondertussen bleek dat schoonzus, die niet op de geplande maakafspraak kon zijn, die Zusje en ik in allerijl geregeld hadden, de enige waarop we in die weken beide konden, met neefje en nichtje ook een Abrahampop zouden maken. Tja, twee, dat was wel een beetje teveel van het goede, vond ik zelf.
Dus een klassiekerige Abrahamspop, dat hoefde niet. We hadden al het idee om een groot spandoek te hangen in het bosje tegenover hun huis, met de tekst: R. 50 jaar, bosbewoner! Zijn eerste aspiraties in het leven waren, om boswachter te worden en hij studeerde tropische bosbouw, dus dat kwam leuk uit. Zusje 2 wijdde zich met haar dochter aan het precies uitmeten van de letters op het spandoek en maakte er met lenteblaadjes gelardeerd, een mooi vrolijk, zwierig, kleurig lente spandoek van.
Ik en Zusje wijden ons aan het maken van een aapachtige pop en terwijl ik het gezicht van R. naaide aan het lichaam en daartoe op de trampoline mij in onverwachte standjes begaf, kwam zusje 2 naar buiten en riep: je lijkt wel bezig met een opblaaspop! Abraham R. was gelukt en de foto's waarmee ik met hem een dansje aan het maken ben in de achtertuin: net een levend iemand.
Zaterdagnacht was het zover. Zusje en ik begaven ons rondom enen naar hun huis, met keukentrapje, tiebands, bollen touw, zaklantaarn en slingers met vlaggetje waar 50 op stond en al. De ballonnen lieten we maar thuis. Plof! midden in de nacht, dat moet je niet hebben. Het lukte allemaal perfect. Mede dankzij de windstille, droge en heldere nacht. Wat een lol, die nacht en de volgende dag op het feestje! Een buurvrouw vroeg of ze er een foto van mocht maken: dit was zo uniek!
Zusje evalueerde: de Familie is in samenwerkingverband wel leuk creatief en ieder op een eigen wijze, aanvullend perfectionistisch. Dat klopt. Ik was geheel gericht op de pop en had de letters op het spandoek er wellicht zomaar op gekalkt. Terwijl zusje 2 daar weer alle aandacht voor had. Zusje assisteerde met haar technisch inzicht aan beide kanten en zette de puntjes op de i.En broer uit Amsterdam? Die vond het bij aankomst een hoog SBS6-gehalte hebben, want er stond ook nog 3 x toeteren op het spandoek.
