Architect uit het klooster in Velp bracht me een bezoekje. Zijn droom indertijd was, om in de kloostertuin ook woonunits te bouwen, waar hij en zijn vrouw in zou kunnen wonen. Om de eventuele kleinkinderen te kunnen ontvangen, om de rust van het klooster niet te verstoren. Hij was meteen voor de plek gevallen: de paradijselijke rust en stilte, het prachtige sfeervolle gebouw vol religieuze kunst, authentieke klokken en houtsnijwerk en tegels en nissen uit de 16 eeuw.Nu is hij er eenmaal in de vier weken, vijf dagen achter elkaar en heeft als belangrijkste taken:'gebouwentoezicht' en 'procesbewaking'. Want het proces in klooster Velp duurt voort. Er wonen nu nog maar 3 capucijnen. W. een van de jongere broeders, de meest communicatieve in mijn ogen, is ook gegaan . Volgens mij is deze homo met een zwak voor de cliffhanger-meneer, die er zeker bij heeft gedragen dat ik maar moest verdwijnen: 'Jij had wat in je mars en R. heeft een groot ego', zei architect daar nu van. Toen kon ik er wegens het zwak van broeder W., met niemand over praten: dit nooit opgeloste conflict, wat er toen broedde.
Architect vertelde ongegeneerd, dat ze nu ook zochten naar mensen in de leefgroep die kapitaalkrachtig waren. 'Ja, rot, maar zo is de realiteit, ik heb nu eindelijk inzage in alle financiën.' Uiteindelijk zullen er mensen moeten wonen die er ofwel geheel en al wonen en huur betalen voor het kleine kamertje. Of mensen die genoeg geld hebben om een eigen huishouden gaande te houden en de huur van het verblijf aldaar daarbij kunnen opbrengen.
Architect houdt zich verder niet zo bezig met de inhoudelijke kant van de zaak. "Zolang er mensen blijven komen voor de oriëntatieweekenden, dan is het oké, want dat oriëntatiewerk is toch het kindje van de Capucijnen." Maar ja. Vroeger zat er in het weekend ook een sterke laag die met innerlijk (be)leven te maken heeft. Mystiek en Stilte. M. nu Claris, zegt over Velp, dat daar haar geboortewiegje stond. Zo was het voor mij ook. Maar het weekend is nu omgevormd door de cliffhangermeneer tot een soort cursus over Franciscaanse spiritualiteit. De Diepte is er verdwenen.
Architect heeft in feite alle kaarten in de handen. Het kan elke keer weer alle kanten op. Hij houdt het netwerk in stand. Waarom kwam hij mij eigenlijk bezoeken? Zomaar? Dat kon. En toen vroeg hij langs zijn neus weg of men mijn artikeltje mocht gebruiken. Men is bezig met een brochure en een vernieuwde website en J., de gardiaan was met mijn stukje, een lyrische beleving van de plek Velp, komen aanwapperen.
Maar J., die heb ik nog een brief gestuurd met de uitnodiging dat mijn deur altijd voor hem open stond. Nooit meer wat van vernomen. Hij blijft zeggen, volgens Architect, dat hij het grote klasse vind, dat ik bij mijn vertrek had gezegd dat ze voor wat dan ook, een beroep op me konden doen. Niet dat dit ooit gebeurd is. Architect had mijn naam nog genoemd voor meditatie en voorgaan in de veertig dagentijd. Nee, toch maar liever niet, was de teneur.
Natuurlijk zei ik, dat ze mijn stukje mochten gebruiken. En als men ooit weer wat vraagt, wat zeg ik dan? Voor wie interesse heeft: als je aaneen sluitend meerdere dagen in de maand beschikbaar bent, of nog meer, en je wilt op een prachtige plek meedoen aan het dagelijkse koorgebed, er enkele taken verrichten en zo mee vormgeven aan een nieuwe leefgroep: meldt je dan aan bij het Capucijnenklooster in Velp. Er is op elke kamer ook een internetaansluiting en een telefoon. Voor bijvoorbeeld een verbintenis van een jaar.
Ik was er wellicht in de verkeerde tijd. Of gewoon in de goede. Architect bouwt voort aan zijn droom en als hij mij ooit voor iets nodig kan hebben, dan weet hij mij natuurlijk te vinden. Zoals nu: de engelachtige boodschapper namens gardiaan J. Ik snap heel veel van de emotionele gespletenheid der katholieke geestelijken, sinds ik het aan de lijve ondervonden heb.
