A sense of place: dat is het thema van het Oerolfestival dit jaar. Ze gaan ineens op de engelse toer en ik weet niet wat ik daarvan vind: internationalisering gaat dat wel samen met a sense of place? Voor mij is mijn gang naar Terschelling, ik geloof alweer voor het viertiende jaar, bijna een ritueel waarin ik, in der daad a sense of place vier.
Dat landschap waar ik in kan wonen en dat ondertussen al zozeer gemengd is met vele herinneringen, het draagt al zoveel sporen van verbeelding, creativiteit, verhalen... Gevoelens, gedachten en dromen ook, die ingeweven zijn in zovele voorstellingen die ik gezien en beleefd heb.
Dit jaar ben ik al helemaal niet meer gericht op voorstellingen. Ik wil er vooral ZIJN, me onderdompelen in dat landschap, de muziek die weer zal klinken op die prachtige locatie van het Groene Strand, en dat die muziek in stilte overloopt, als je honderd meter verder bent.
A sense of place... de tijd vergeten, leven met het licht en wanneer het donker wordt, meegaan met mijn eigen ademhaling, eindeloos de verte in kunnen kijken... ik gá weer en voel het alweer bijna in mijn aderen stromen: the sense of place.
