Zhao Zhao

Zo wordt je reislust opgewekt: ik had toen het nog zo koud was, een trein-dagkaart gekocht bij Appie en die moest op. Ik geloof niet dat ik anders dat treinreisje had ondernomen, nu het ineens mooi weer aan het worden is. Ik ging dus naar Groningen, naar het Museum, waar een tentoonstelling is waar Ai Wei Wei de curator van is: Fuck off 2. De eerste Fucked off was in Shanghai en werd snel verwijderd. Ook dit is een kwestie van stemming: ik wist dat ik hier de radicale kunstenaars zou zien, die ageren tegen het Chinese regime.

Ik ben ooit bijna vier weken in Beijing geweest en voelde me daar weldadig thuis. Fietsend in een stroom van mensen waarin ik kon verdwijnen omdat ze allemaal een beetje op me leken. In de parken luisteren naar musici bij maanlicht, stijldansen en samen-zingen in de avond, tai chi in de ochtend, het menselijke gekrioel in de hutongs, talloze vliegers op het Tianmanplein. Ik wist ook van die andere kant, wilde daar toen niet naar kijken. Ik ben niet op zoek gegaan naar de alternatieve kunstscene, maar genoot van de traditie in de grote musea.

Maar nu was ik wel in de stemming om iets van die andere kant te willen zien. Want alles in het leven heeft twee kanten. Minstens. En daar was het: een kunstenaar  die 'democratisch besloten' door zijn vrienden, een een meter lange snee in zich laat maken over zijn hele lichaam. Een kunstenaar die in het openbaar in een museum copuleert met The Arstists whore, een performance waarvan hij van tevoren wist daarvoor in de gevangenis terecht te komen. 'Chaos of phases' een internet-project en app die in China van google wordt gehaald, gewisd en gecensureerd, met politieke cartoons. Een vitrine vol gestapelde aanvragen en afwijzingen, muren beplakt met  de afschriften van donaties van over de hele wereld om Ai Wei Wei uit de gevangenis te halen.

Ook dit is China, naast 'mijn' China. Er was  eén bijdrage die me werkelijk raakte omdat daar Beijing, poezie, protest, onmacht en laten-gaan bij elkaar kwamen. Het is van Zhao Zhao en de video heet Rain. Op 27 juli 2011 viel er zoveel regen dat straten en snelwegen in en rondom Beijing half onderwater  kwamen te staan.De kunstenaar heeft toen een luchtbed opgeblazen en is gaan ronddrijven. In een kort broekje, met blote voeten. Langs auto's die half onder water staan, het licht is gelig en wazig door de luchtvervuiling. Waterdruppels, de rimpelingen van het water ... een tijdreiziger die drijft en broedt op betere tijden. Zucht, zucht, zhao, zhao.