Said and Done

Ik was weer de dagen met de Kerst in het klooster. Altijd heel fijn om daar te zijn. Te Zijn. Dat ervaar ik het meeste wanneer ik een kwartier voordat het bidden begint, ik in het donker alvast in de koorbank zit. En de tijd dat ik na de vespers nog  een half uur ofzo stil blijf zitten. Dus voor mij is het vooral de stilte, waarin het Geheim van het leven zich openbaart, in een soort van altijddurend weefsel van licht. En dan zeg ik uiteindelijk hardop, wanneer ik mijn lichtje neerzet in het midden op de rode doek met drie witte rozen: 'Voor alle mensen die worstelen met de duisternis in zichzelf'.

Want zo zie ik dat rondom mij. Mensen die het goede willen, maar wie het niet lukt dat ook werkelijk te leven. Mensen die reiken, hopen, willen... maar niet kunnen. Die langs je heen schampen, zoals pluizen in de wind, die je zou willen kunnen  vangen, koesteren, daarbij zijn en blijven, maar die alweer weg gaan, waaien, hun eigen onrustige hart achterna.

En zo gebeurde het me dat ik gisteren tot twee keer toe Ein Deutsches Requiem van Brahms opzette. O! Wat zingt die muziek de treurnis en het verlies uit.

Als tegenhanger keek ik naar de Walt Disney film De Reddertjes, waarin het mogelijk is dat twee kleine muisjes het mensenkind Penny kunnen redden van de boosaardige Medusa, die haar gevangen houdt, omdat zij alleen in een emmertje in een mijn kan afdalen en op zoek moet naar de grootste diamant van de wereld: het duivelsoog. Hoe symbolisch: het kwade houdt het goede gevangen in haar wil naar materie en wereldlijke rijkdom. Het kleine, dat het goede kan redden.

Uit die twee bewegingen bestaat de wereld: verlangen en verlies, licht en duisternis, redden en verloren gaan, geboren worden en sterven. En als alle bewegingen dan zijn uitgespeeld en geleefd, ja dan blijft de stilte over, de stilte waarin alles weer opnieuw geboren wordt.

En ik kom na een jaar dan weer uit bij dat mooie nummer van Nils Frahm, die al die bewegingen in pianospel vertaald heeft: een bijna onhoudbare spanning die zich ontlaadt in een bevrijding, totdat de muziek voorbij is en het weer stil is: Said and Done.