Ik deed een heel tevredenmakend klusje: ik verving de gescheurde zitting van de strandstoel, met een stuk stof die nog ergens in een lade lag. Op de Noordermarkt in Amsterdam ontstond het idee: ik zag mooie zeegroen-blauwe linnen en zag dat ineens heel mooi staan bij de oude houten latten van de strandstoel. Maar, ondanks het afdingen, zou me dat dan toch 22 euro gaan kosten. Wel een beetje veel voor een wild idee, dat misschien nog zou gaan mislukken.Toen ik wegliep bedacht ik dat ik wellicht nog ergens een lapje stof had liggen.
De strandstoel riep allerlei herinneringen op. Hij stond jaren ongebruikt in de schuur, ook dus, omdat er te weinig zon was in de tuin en ik het prefereerde om met mijn campingstoeltje in het plantsoen te gaan zitten. Net toen ik deze heel erg ging waarderen, begin van deze zomer, het is namelijk zo lekker in de rug en je leest er lekker in, toen scheurde die door. Het is de oude stoel uit de familie van Ex en ik herinner me dat haar jongere broer die altijd meteen uitzette in de tuin van de ouders, klunzend want het lukte niet meteen, daarbij zeggend dat hij daar als kind al in zat. Dus die stoel is minstens een halve eeuw oud!
Terwijl ik met spijkertjes de nieuwe stof bevestigde, met een jeu de boulebal als hamer, ik kon het stuk gereedschap even niet vinden, renden er steeds groepjes kinderen af en aan door het gangpad en ineens hoorde ik ze zeggen: hier is het! Dit is het plantenparadijs! Even later hoorde ik een volwassenstem: Ja, dit is het plantenparadijs. Er leek een speurtocht uitgezet te zijn.
Wat leuk toch: mijn tuin die Het Plantenparadijs heet! Ik wou dat de woningbouwvereniging daar ook zo tegenaan keek. Dat is weer afwachten. 's Avonds, na de GemeenteBBQ, heel leuk bij het oude Honingcomplex, met uitzicht op de rivier, heb ik in de schemering ook nog gekeken hoe ik een rood gestreepte hangmat kan bevestigen tussen mijn schuur en de struiken. Ja, ik ga zoveel mogelijk genieten in mijn Plantenparadijs.
