Ik zit hier op een krukje voor een paskamer te wachten totdat nichtje L. weer tevoorschijn komt. Ze past een zwart zomerjurkje en sandaaltjes in de uitverkoop. Mijn suggestie om later teruggekomen omdat er zo'n rij stond en we toch weer hier langs kwamen,werd resoluut van de hand gedaan. Aha, ze is terug, ze koopt het. Ik zie je bij de kassa zei ik, kan ik zittend deze regel nog typen.
Mijn verwachting dat elke zichzelf respecterende winkel waar veel jongeren komen, wel wifi zou hebben, is niet uitgekomen. De Primark nog wel, waar nichtje L. acht artikelen wilde passen, had het niet. Ik dacht daar dit blogje af te kunnen maken: niet dus. Ik heb er zelf een dun indiaans katoenen hemdje gevonden en vijf paar sokken, voor 4 euro. Een schande, al die slechte arbeidsomstandigheden. Nichtje L. weet het, maar laat zich toch niet weerhouden zoveel mogelijk uit haar kleedgeld te halen. Ik doe gewoon mee: ook mijn Wansies koop ik hier. Je moet je principes kiezen, vind ik.
Ik maakte met mijn mobieltje een foto van haar bij de kassa, onder protest: het was het eerste wat ze haar moeder en mijn Zusje vertelde toen ze even alleen waren. 'Je hebt het dus netjes gehouden, geen scheldkanonnade die ik wel had gekregen' Ach tja, de hormonen doen hun werking, het puberbrein raast voort.
'Later vind je het leuk, zo'n foto, ik wou dat ik zo'n foto had! zei ik. Nichtje L glimlachte heel zuinig.
