Na al die markten in Londen, de drukte en de dynamiek, stond ik dit jaar niet zo te trappelen om de Vrijmarkt op Koningsdag. Als het ook maar een beetje miezerde zou ik lekker thuis wat rommelen. Maar de zon scheen, ik hoorde achter in het plantsoen alweer bedrijvigheid richting de buurtmarkt, dus, het begon toch te kriebelen. Maar ik zou niks kopen, had geen missie. En toen vond ik Tangram, die Chinese puzzel, een zwart vierkant bestaande uit zeven stukjes, als Ravensburger puzzel, met een heel boekje vol voorbeelden en daarvan zei ik onlangs hardop dat ik dat nog wel wilde hebben, ook naar aanleiding van een mooi kinderboek: Tangram kat van Maranke Rinck & Martijn van der Linden.
Dus daarna toch ook naar de Goffert. En net als in de parken van Londen was het ook daar volop lente en de vrijmarkt was nog eens uitgedijd naar nieuwe uiteinden. Heel Nijmegen loopt en verkoopt er, buurtjes bij elkaar, de hogere middle class uit het centrum, de volkswijk vlakbij, vriendengroepen, studenten en dan kom je allicht wat bekenden tegen uit al die segmenten. Ondertussen had ik ook een missie: Zusje wilde graag jeu-de boulle-ballen. Die vond ik ook, maar wat heb ik me daarmee op de hals gehaald: die zijn loodzwaar, dus dat werd sjouwen, halverwege...
Lente in het park, lente in mijn plantsoen en in de tuin. De narcissen en een heel aantal tulpen hebben hun bloei mee gemaakt tijdens mijn twaalf dagen afwezigheid, maar er blijven er nog genoeg over, de witte met de rode streepjes en de geel-rode met de spitse bovenkanten, die doen wat de verpakking beloofde. Maar er staan ook purperen bolle tulpen, die heb ik nooit aangeschaft: ik vrees dat deze uit de verpakking komen, waar roze tulpen met dubbele kartelige randen beloofd worden.
Is de lente dit jaar extra laat? Ik kan me eerder geen Koningsdag herinneren waar het Goffertpark zó in bloei stond... Of neem ik anders waar, na al die Londense parken? Ik mis het soort mensen in Londen wel. Zoveel uitgesproken kledingstijlen, sjiek en sjofel en dat na werktijd je mannen hun colbert en das zag afdoen, de zwarte glimmende schoenen uit, de witte blouse los geknoopt en hup, gewoon op de grond van de zon genieten. De metro en het park, daar kwam je iedereen naast elkaar tegen, ik keek mijn ogen uit en vond deze week de busritjes in mijn eigen stad maar saai...
Het is nu bijna volle maan, maar wel frisjes buiten. Het is al helemaal donker, ik ga zo onder mijn nieuwe warme douche in mijn mooie rustige, witte badkamer, een groot contrast met de rest van mijn huis, en pak mijn tas met de gratis dingetjes die ik toch niet kon laten liggen, later wel uit. Het was weer een genoeglijk Koningsdagje.