Langs de Theems

Vandaag in een zonovergoten Londen alleen maar langs de Thames op en neer  geflaneerd. Wat is dat genieten. Ik begon in Borough Market, de oudste markt in London, al in 1041 komt het voor in een   verslag. Nu is het een markt vol authentieke, gezonde, organische etenswaar, een lust voor het oog, en onder frisgroene industriële bogen. Toen de Southwark kathedraal ernaast binnen, beige bogen van gotiek.Van het middeleeuwse bisschopspaleis was alleen een brokkelige muur over, op een deel van  de plattegrond plant men nu struiken en bloemen, ik ben het al meer tegengekomen, en dat creëert een groen hoekje nu tussen de oude pakhuizen, die alweer vervlochten is met nieuwbouw.

De Southbank is tot en met London Eye nu dus één wandelgebied. Ik kwam bij de Shakespeare’s Globe waar het oorspronkelijke theater uit Shakespears tijd is nagebouwd, met staanplaatsen. Ik dacht er nog even over om naar een poppenvoorstelling te gaan op de muziek van de vierjaaargetijden van Vivaldi, alles uitverkocht, behalve morgenmiddag. Maar morgen word het nog warmer dan vandaag en dan prefereer ik liggen in de zon. Ik snuffelde in de Oxo-Wharf toren vol alternatieve winkeltjes. Hun motto is: Something different on every floor en ging in het gras liggen zonnen. De Tate Modern ben ik voorbijgelopen. Buiten zijn gaat voor genieten van moderne kunst. 

Op deze lentedag waren er overal mensen : langs de kade, op de bankjes, de terrassen, eenlingen  die lezen op een zonnig plekje, groepjes na kantoortijd die wat drinken met elkaar, zoveel verschillende soorten mensen, straatmuzikanten die elkaar opvolgden bij de ingang van het Underbelly festival met bij de wc’s de  aankondiging: Genderdiversity is welcomed here. Please use the toilets that best fit your gender identity or your expression.  De eerste keer belandde ik op de ‘heren-wc’ bleek later:ik dacht dat met opzet de pisbakken en de gesloten wc’s bij elkaar getrokken waren. Om er een tweede keer achter te komen dat er ook nog een blok ‘vrouwen-wc’s’  was, met opvallend veel wastafels! 

Er is overal plek zat en ruimte genoeg, het grote Londen hoeft niet bang te zijn voor teveel toeristen zoals Venetië en Amsterdam. Ik zou van al die flanerende mensen ook niet weten wie er toerist is en wie Londenaar. Tussen vijf en acht uur hing er een festivalsfeer rondom het Nationaal Theater en Southbankcentre, maar de hele boel is rondom kwart voor tien in de avond voorbij. Iedereen naar huis en morgen gezond weer op? 

Ik kocht tot slot, bij de laatst overgebleven lange tafel van de boekenmarkt onder Waterloobridge een mooi uitgegeven klein boekje, mintkleurig, met goudopdruksnede en leeslint en illustraties van Arthur Rackham van MacMillan Collector’s Library, eindelijk dan: The Wind in the Willows van Kenneth Graham. Zo’n  klassieker, vroeger als kind in een verkorte Nederlandse  uitgave, vermoed ik, weleens gelezen en het is leuk om het nu te hebben, nieuw, maar voor de helft van de prijs en in Londen aangeschaft.