Ik zit hier op een stoel op het festivalterrein van Westerkeyn.
En nu is het de volgende dag en zit ik er weer, op een bankje, te wachten op een straattheatervoorstelling. Gisteren was ik aan het bijkomen van een goede muziekband uit Leeds, die om 04u 's ochtends het vliegtuig uit Londen hadden genomen. Jazzy, funk, African beats, ‘garage’, dat laatste, ik weet niet wat het is, maar ik raakte er helemaal into en dat gebeurt me alleen hier op Oerol, terwijl ik met een schuin oog ook keek naar de mooie roze avondschemering,in de verte bij de zee.
Al zoveel meegemaakt in nog geen vier dagen...er is geen beginnen aan om erover te bloggen... de uitgestrektheid van het strand en de zee, het kleurenspel, het nieuwe hobbelige duinlandschap rondom duingras, vorig jaar waren er alleen nog mini uitgeslepen zandformatietjes, die doen denken aan grootse rotsformaties bij Arcs National park in Zuid- West Amerika; kleine zandboogjes, ik herinner me mijn verwondering dat het exact hetzelfde was. En nu waan ik me een reus bovenop de bergen...
Drie gratis theater-try-outs gezien en één bezorgde me het lyrische moment, dat minstens een keer tijdens Oerol plaatsvindt, misschien later meer daarover, en toen moest Oerol dus nog gaan beginnen. Ook al echte storm en regen meegemaakt, dat je je ook maar een klein mensje voelt in je tent: hoort er ook bij, des te meer geniet je een uur later weer van de zon en het bos voor mijn neus.
Het ruikt in de nacht naar kamperfoelie, die bloeit nu, wild om een boom pal voor, en ook naar de zoete zwaardere geur van duinroos langs de fietspaden. O, de voorstelling begint, dat was het dan voor nu.
