Ik zat buiten in de nacht, een deken om mij heen geslagen. Ik rookte een sigaartje en keek naar de donkere kruinen van de bomen en de sterrenhemel daarachter. Een lantaarn met een vlammende kaars naast mij, bij mijn voeten, op het gras. Ik hoorde geschuifel. ‘En toen verscheen de Vos’; zoals deze zo mooi wordt aangekondigd in De Kleine Prins. Vos keek mij met glinsterende ogen recht aan in het licht van de lantaarn. En toen draaide ze zich om en verdween weer.
Het was op de allerlaatste nazomerdag van dit jaar, mijn lichaam gevuld met warmte, languit liggend bij het zwembad. Wie zei er ooit dat waarover je niet kan spreken, je dan ook maar beter kan zwijgen? De filosoof Wittgenstein was dat. Een simpele korte waarneming, ja die kan ik noteren. Wat het betekent voor mij, daar kan ik beter over zwijgen.
De kleine prins en de vos: https://www.inspirerendeverhalen.nl/de-kleine-prins-en-de-vos.html
