Fotoverslag over strand en duin

De collage-maker deed het weer gewoon, dus dan ook een fotoverslag. De gekke schelpen die ik opgeraapt had, besloot ik niet met mij mee te sjouwen: ik legde ze op de boomstammen die de kustlijn bij Domburg markeren.

Er bleek toch een echt duingebied te zijn tussen Domburg en Oostkapelle.

Alle strandtenten waren dicht, dus mijn eerste lunch vond plaats op een leeg buitenterras. De allerlaatste, voor het ongerepte natuurgebied van het Groene Strand begon, was toch open. Ik liep er eerst aan voorbij, want ik wilde wandelen tot ik om de hoek kon kijken; daar zag ik windmolens aan de horizon. Op de kaart ligt Domburg bijna op de uiterste punt van Nederland.

Na de uitgestrektheid van de zee, kwam ik dus in een verrassend mooi duingebied. Bij de parkeerplaats voor de ingang daarvan, een kunstwerk. Het is van Marcel Smink uit 2015; Being there. Het is de vreemde zomerfamilie, wanneer badgasten als het ware een invasie plegen in Oostkapelle. Het gaat over het eigene en het vreemde. De onderkant van de beeldengroep is gemaakt van zand uit de duinen en dan zijn er de houten paalhoofden; het andere: De badgasten.

Terug over het strand, had helemaal niet gekund door de storm. Het zand striemde in mijn gezicht. 

Nu was het opnieuw kuieren, af en toe met flinke tegenwind, maar het duinengebied gaf vooral beschutting.