Gisteren zei iemand over het klooster: 'Dit is een magische plek! Je kunt gewoon voelen dat hier al eeuwen gebeden wordt en dat al die gebeden de lucht in zijn gegaan en dat die een soort cocon in de kloostertuin hebben gemaakt tussen de bomen, waar iedereen in verblijft, als die hier is. Dat blijft zo, dat gaat nooit meer weg!'De aura van het klooster, daar hebben velen het over: 'Als ik de dijk op kom rijden en ik zie het in de verte liggen, dan gebeurd het al... dan word ik langzaam anders, dan valt alles van me af, ik kom weer thuis.' Woorden die vallen zijn: De gastvrijheid. Voelen dat je mag zijn die je bent, dat je niks hoog hoeft te houden. Prestatie speelt geen enkele rol. Echtheid. Eenvoud... Je wordt hier vanzelf, weer jezelf... Oase. Bron. Bedding.... Plek van stilte en verstilling. Opvallend is dat het woord God nauwelijks uitgesproken wordt.
Ik ervaar dit zelf ook zo. In mijn kloosterkamer, met het raam open, het fluiten van de vogeltjes in de volière, de haan die af en toe kraait: ik kan rustig een uur lang alleen maar op mijn stoel stil zitten en me een deel weten van iets dat veel groter is dan mijn persoontje.
Pas kwam ik erachter dat er een website is gemaakt: http://www.klooster-velp.nl/ Wordt toch tijd om dat een keer te melden in een blogje. Hierbij, dus.
