Iemand wier blog ik volg (en zij volgt de mijne en meer dan dat: ze plakt er al die mooie en soms heel verrassende plaatjes bij), leverde in haar blog een YouTube-filmpje aan, van de trailer van de film Salmonberries en het liedje Barefoot. Gezongen door k.d. lang, die een van de hoofdrollen speelt. Prompt zat ik weer in de film: een jonge eskimovrouw op een slee in de witte sneeuwvlakte, die een liedje van verlangen zingt met uithalen als een huilende wolf. Prachtig vond ik het. Ik heb het liedje vaak op de repeatknop gehad: 'I walk trough the snow barefoot, till you open up your door...'Ik bedacht dat het leuk zou zijn om een seizoenscyclus te maken met liedjes van verlangen. Dan zou ik beginnen met het bovenstaande liedje. En dan? Ik kies voor Among the Birks van Gallagher & Lyle van de LP Willie and the Lapdog. Dat zou mijn lenteliedje zijn.
Het begint met vogeltjesgefluit en dan zet een tere stem begeleid met een gitaar in:
Moments come, moments go,
but it's moment such as these that mean a light
And your heart to warm all hearts
and make a moment bright.
Would you walk throught the birks
take the time to steal a moment on our own...
Ik heb altijd een lichtgroen lentebos van dunne berkenbomen voor me gezien bij dit liedje, waarschijnlijk geínspireerd door dat berkenbos vol gele narcissen in Doctor Zhivago, waar met zware violen Somewhere my love wordt ingezet. Hij rent erdoor heen, richting zijn geheime geliefde.
En dan voor de zomer? Dan kom ik toch uit bij Summertime van Gershwin, gezongen door Ella Fitzegarald met de trompet van Louis Armstrong.
Summertime
and the living is easy
Fish are jumping
and the cotton is high
(...)
One of these mornings
you're going to rise up singing
Then you'll spread your wings
and you'll take the sky...
Dan kom ik bij de herfst voor mijn privé seizoenscyclus. Ik kies voor het liedje Light a light van Janis Ian van de LP Between the Lines. Waarom weet ik niet, misschien heb ik het indertijd in de herfst gekocht, maar ik ruik herfstblad en voel de eerste scherpe kou buiten en mijn warme adem die ik in een wollen das uitblaas:
Light a light, light a light for me
bring me back home again...
Goh, en dan is het alweer winter! Voordat k.d. lang dan weer mag, als intermezzo The Rose van Bette Midler... Omdat daar als in een overgangsritueel, een zaadje zich door de donkere aarde en de sneeuw een weg naar het licht baant en een roos wordt.
and the living is easy
Fish are jumping
and the cotton is high
(...)
One of these mornings
you're going to rise up singing
Then you'll spread your wings
and you'll take the sky...
Dan kom ik bij de herfst voor mijn privé seizoenscyclus. Ik kies voor het liedje Light a light van Janis Ian van de LP Between the Lines. Waarom weet ik niet, misschien heb ik het indertijd in de herfst gekocht, maar ik ruik herfstblad en voel de eerste scherpe kou buiten en mijn warme adem die ik in een wollen das uitblaas:
Light a light, light a light for me
bring me back home again...
Goh, en dan is het alweer winter! Voordat k.d. lang dan weer mag, als intermezzo The Rose van Bette Midler... Omdat daar als in een overgangsritueel, een zaadje zich door de donkere aarde en de sneeuw een weg naar het licht baant en een roos wordt.
Just remember in the winter
far beneath the bitter snow
lies the seed
that with the sun'love
in the spring
becomes the rose.
Wat is nou het leuke van zo'n cyclus? Nou, het meezingen met de seizoenen is al zo'n oude bezigheid... lees de psalmen maar eens, met al die natuurbeelden. Natuurlijk spreken zij over het verlangen naar God. Maar het verlangen naar liefde en thuiskomst bij een ander mens, dat is wel de aardse equivalent, die daar het dichtste bij komt. En gelukkig gaan heel veel liedjes daarover: verlangen naar overgave, eenwording, weet hebben dat die ene andere er altijd voor jou wil zijn.
