Bij mooi weer, als ik veel bij het water ben of anderszins, ben ik veel 'slordiger' met eten. Ik maak iets van een salade met aardappel , neem het mee, nootjes, brie, fruit, wat brood, klaar. De zon en de natuur zijn bijna voedsel genoeg.Dus op de maandag van deze week dacht ik: en wat kan ik nu eens eten? Niks bedacht, dus dan doe je het met wat in huis ligt. Ik sneed wat bosuitjes en smoorde ze met champignons, zo dat ze nog volume houden en gooide daar crème fraîche en gorgonzola-mascapone bij. Mmmm... best aardig. Maar ik had zin in wat zoets erbij. Er lagen nog dadels en die heb ik er fijngesneden doorheen gegooid. Spaghetti gekookt, alles bestrooien met versgemalen peper en ik had zomaar een nieuw recept! Zeer vergenoegd at ik het buiten op, met uitzicht op de bloempotten vol roze en rode vlijtige liesjes die ik net had gevuld.
De volgende dag had ik best wel weer zin in spaghetti. Als iets me bevalt kan ik dagenlang hetzelfde eten. Maar nu moesten de biologische rundergehaktballetjes van AH, die zó in de olijfolie al een goede smaak hebben, gebakken worden, want het was een 35%-kortings aanbieding, waar ik ook altijd voor val. Weet je wat: een tomatensaus erbij van een blikje tomatenpuree, oregano, tijm en basilicum en dan weer wat bosuitjes en veel knoflook als ondergrond. Mmm... om de saus wat zoeter te maken, wat suiker en weet je wat, de fles aanmaaklimonade, bosbessensmaak van Karvan Cevitam, stond nog bij het fornuis, vooruit maar, een hele scheut erin.
Weer een nieuw recept! Ik vond het bijna jammer dat ik het zelf verzonnen had, want nu kon ik niet gaan raden wat die fruitige smaak aan de saus was. De lichtroze klimrozen en de iets donkerder roze, roos-op-stok was open gegaan en ik waande me in mijn eigen idylle, terwijl de mussen en de lijsters, een heel nieuwe groep, opgewekt kwetterden.
Het komt me voor dat mijn goede zin ontstaat doordat je iets onverwachts ontdekt. Dat je maar-wat-doet en het resultaat genietbaar is. Zo wil ik wel dat het altijd is, niet alleen bij avontuurlijke spaghetti.
