Vandaag is een praktische dag. Mijn terugreis naar mijn stad had een heel vervelend staartje: mijn hele bagage is gestolen. Tropische hitte op het perron Zwolle, een trein die niet ging, versuft en nog half in slowtime aan het wachten. Bij thuiskomst bleek mijn hele grote Samsonite rolkoffer vol spullen niet meer op het balkon tussen de treincoupés te staan. Dus vandaag is het de dag om beslissingen te maken: koop ik nu wel of niet meteen weer dezelfde soort koffer terug?Volgende week ga ik naar Dresden. Weer bijna twee weken camperen, op camping Wostra, 10 kilometer buiten Dresden aan het water, een FKK camping, Freier Korper, spannend! Hoe zal ik dat vinden? Het was er al in DDR tijd, vertelde U. me, die ik ga bezoeken om mede haar 50ste verjaardag te vieren in een uitspanning aan de Elbe, buffet, dansen en wat niet al. Ik verheug me erop om haar weer te zien en enige anderen die zij bijeen verzameld had voor het oud-en-nieuw partijtje van 2007-2008. Ze staan me nog zo goed bij: een transseksueel, een heel androgyne vrouw en nog wat anderen en het gesprek dat ging over de tijd vóór de Wende en erna: iedereen was op een eigen wijze een grensganger en ik hou wel van die mensensoort.
De breinen van deze mensen zijn zo apart. Ze hebben de wereld geheel opnieuw moeten uitvinden, ze vonden een andersoortige wereld en hadden ook heimwee naar de oude...Ze waren direct, heel persoonlijk meteen en later las ik dat dit een van de onoverbrugbare kloven tussen west en oostduitsers is. Die uit het Westen beschouwen het als een zwaktebod om meteen persoonlijk en emotioneel te zijn, dat doe je niet, die in het Oosten geven ermee aan, dat ze je vertrouwen en het allerbeste van zichzelf willen geven.
Daar ben ik nieuwgierig naar, hoe het nu is. Maar eerst moet ik een beslissing nemen. Ga ik nu wel die grote oud-roze rolkoffer kopen en daarmee op pad, of doe ik het met een eenvoudiger rugzak? Dit blogje tussendoor is Bedenktijd. Komt er zó een moment dat ik roep: ja, ik wil! Of toch maar niet? Ik kocht al een nieuwe regenjas en een nieuwe slaapzak, ik lijk wel Sinterklaas voor mezelf. Maar of de verzekering het er straks mee eens zal zijn?
Ja, uiteindelijk, na de eerste schrik, weet je dat je alles kan vervangen en opnieuw kan kopen, eventueel. Het enige wat ik echt heel jammer vind, dat zijn mijn schilderingen, die ik op Terschelling maakte. Bijna elke dag één. Waarmee weer eens blijkt dat alle materie kopieerbaar en inwisselbaar is voor iets anders of iets soortgelijks. Terwijl een handgemaakte tekening of schildering of een andere vorm van creativiteit altijd eenmalig is: uniek. Dat zijn ook grensgangers eigenlijk, tussen het echte en interpretatie, tussen droom en daad.
