Er zijn mensen vóór of tegen. Maar de meeste Nederlanders zijn tegenwoordig: voor. Het Koninklijk huis, de monarchie. Dat komt door Maxima, want zij is de geboren prinses, is de algemene opinie. Gelukkig gekozen door de werkelijk geboren prins met de bolle wangen. Hij smolt en Nederland smelt mee, ik las een hele Esta vol positiviteit, zelfs degene die kritisch probeert te zijn, heeft ook een ikje dat er niet onderuit kan dat zij het héél goed doet. Zo is het maar net en ik vind dat ook: ik ben dus fan.Stel dat Alex met het eenvoudige Nijmeegse meisje Emily de troon had bestegen. Dan was ik prompt anti-koninklijk geworden. Alhoewel? Niet helemaal. Ik vind het Koninklijk Huis een bindende iets omdat het meerdere gevoelslagen in een mens aanspreekt dan een demokratisch gekozen president. Clinton liet zich pijpen in The Oval Office en prins Hendrik en ook Bernhard hadden meerdere verborgen liefjes. Is er een verschil? Ja, het verhaal verschilt. De een is een alfa-aap die macht en seks mixt, en de andere twee werken als schavuiten van Oranje ook in op een sprookjesachtige verbeelding.
Stél dat Willen Alexander straks seksuele handelingen verricht onder het buro van Paleis Noordeinde? Dan krijgt iedereen een hartverlamming. Want Koningen doen dat niet. Prinsen komen op het witte paard en leven nog lang en gelukkig met een verborgen Sneeuwwitje of Assepoester die daarna koninklijk wordt. Presidenten komen aan de macht door veel geld, strategie en politiek gekonkel. Het koninklijke is alleen maar koninklijk zolang het door het volk gedragen wordt en dat openbaart een wezenlijk iets wat met verbinding, verbondenheid en een vorm van liefde te maken heeft: je bent afhankelijk van elkaar.
Deze mijmering komt voort omdat ik Paleis het Loo bezocht heb. De bruidsjurk en de andere jurken van Maxima bekeken heb. De postzakjurk en het zwart leren jurkje met de hoge zwarte laarsen. Het kameleonachtige van al die wisselende outfits. En tegelijk die eeuwenlange traditie van de doopjurk waarin alle generaties Oranje vanaf Wilhelmina in gedoopt zijn. Gewandeld in de koninklijke tuinen van het Loo en je voorstellen hoe destijds Beatrix en Claus door een achterdeur wegliepen en in de koninklijke bossen daarachter nog clandestien koninklijk gemaal en gemalin waren.
Koninklijk: dat is gedragen worden door anderen en onredelijke continuiteit bieden aan de wisseling van tijden en praktijken. Irrationaliteit is het water waarop we allen drijven, iedereen is koninklijk. Want dat koninklijke heeft iets me maken met het willens en wetens vormgevingen zoeken van de irrationaliteit ten top: liefde.
