In elk van ons spreken altijd voortdurend meerdere stemmen. Ze behoren aan verschillende gestalten in ons. Het blije of verongelijkte Kind, de Wetenschapper, de Leerling, de Baas, de Allesweter, de Geliefde, de Zoeker enzovoort. Kunnen al die stemmen zomaar naast elkaar bestaan? Ja, dat kan.Maar ergens horen deze stemmen wel in een soort harmonie met elkaar te klinken. Sommige stemmen klinken vaker samen: de Geliefde en de Zoeker, bijvoorbeeld. Of de Baas en de Allesweter. Of de Leerling en de Wetenschapper. Dan is er geen disharmonie.
Dat is niet altijd het geval, soms klopt het niet, je hart klopt niet gelijkelijk met beide stemmen mee, zou je misschien kunnen zeggen. Kun je bijvoorbeeld tegelijkertijd zeggen, dat je het leven in het algemeen een teleurstellend iets vindt en tegelijk geloven in de voorzienigheid of in een gunstig lot, hoe dan ook? Eigenlijk kan dat niet. Dan komen die stemmen uit twee personen in je binnenste, waarvan de ene eigenlijk gestorven zou moeten zijn.
Als verongelijkt kind, kún je het leven een en al teleurstelling vinden, als rijpe volwassene, na een leven vol met van alles, wellicht ervaren dat ondanks alles het lot of God je gedragen heeft door alle tijden heen. Het verongelijkte kind in je, zou je dan ten grave moeten dragen. De Baas in je, kan alles willen controleren en durft uit zelfbehoud niks los te laten. Als het Blije Kind in je dan zegt: laat toch zitten! Huppel en speel en spring liever een beetje! Dan zou het wellicht goed zijn om juist de Baas ten grave te dragen en meer te leven vanuit het blije kind.
Ik denk dat het gelukkig maakt, om alle stemmen in je uiteindelijk te laten vloeien in één stem, eentje waarin de anderen op kunnen gaan. Dat vraagt ook een soort van innerlijke arbeid. Het kan pijn en verdriet en moeite geven om sommige stemmen van jezelf ten grave te dragen en daar afscheid van te nemen. Je kunt er zo gehecht aan zijn.
Pinksteren is voor mij ook het feest van één stem: de stem van de liefde, de verbondenheid. Daar hoort een Blij Kind bij. Of een Zoeker. Of een Geliefde. Afhankelijk van wie je bent en hoe je capaciteiten zijn, zal er één stem zijn, die het beste bij je past, waar alle andere stemmen in kunnen opgaan. Ik weet niet precies hoe mijn stem heet of hoe ik die zou willen noemen. Misschien iets van: zorgeloze danser? Een danser praat niet en denkt ook niet zoveel terwijl zij danst; dat is mijn uiteindelijk verlangen.
