Het heeft allemaal iets wezenloos. Al dat nieuws over mensen die allemaal nu van zichzelf vinden dat ze Charlie zijn. Ik vond het aanvankelijk heel mooi gevonden: Je suis Charlie, want als iedereen Charlie is, dan zullen de monden van allen niet gesnoerd kunnen worden door zegge en schrijve, twee ontspoorden. Het is de angst die nu weer even regeert. Bang voor nieuwe aanslagen, bang voor de vrijheid van meningsuiting... We maken live op tv de klopjacht naar de verdachten mee.
Maar wij zíjn Charlie niet. Er zijn mensen gestorven, er is rouw en verdriet, er zijn gaten geslagen in het persoonlijke leven van nabestaanden. En iedereen die nu zegt dat die Charlie is, is dat over een week of wat alweer vergeten. Dan ga je door met wat dan van belang is en voor handen is. Alleen de nabestaanden hebben in hun leven gegroefd dat hun dierbare bruut is vermoord, omdat die toevallig goed kon tekenen, kritisch was en van vileine humor hield en daar zijn brood mee verdiende.
Ik mis elke keer weer, in alle reacties iets van zelfreflectie. Het is steeds het wijzen met de vinger naar die anderen (de islam, de immigratiewetten, de beveiliging, komen er religieuze burgeroorlogen?) en het tempraturen van jezelf: Columnisten, wordt u nu bang, wie durft nog de Profeet te tekenen?, gaan we onbewust meedoen aan zelfcensuur?
Van de twee verdachten is nu bekend dat bij eentje er een knop omging bij het zien van foto's van martelingen in de Abu Graibgevangenis. Wreedheid die wreedheid wakker maakt.... Het Vrije, Democratische Westen, is ook het Rijke Gepriviligeerde Westen met ongekende mogelijkheden voor een individu tot zelfontplooing en zelfexpressie. Maar niet alle individuen hebben daarbinnen gelijke kansen.
Je hebt een redelijke opleiding, maar komt niet verder dan pizzakoerier worden, en je rookt wat hasj daarbij, drinkt bier, luistert naar rapmuziek en in God ben je niet geïnterresseert. En dan pakt het 'Jihadvirus' je, zoals de Gelderlander van vandaag dat noemt. Dat lijkt me exact de juiste omschrijving. Zoals een ander bevattelijk is voor de Griepvirus... En die kan man en macht nooit controleren, intomen, wegwerken. Dat broeit in het duister van het menselijk lichaam.
De reactie de me het meest raakte was van Erdem Yilmaz, 17 jaar die gisteren meeliep in Rotterdam. Hij zei: Ik vind het als Alaviet, als moslim, heel erg wat er in Parijs is gebeurd. Moord heeft niets met de islam te maken, dat wil ik de wereld duidelijk maken. Een kleine groep radicale moslims zorgt ervoor dat de rest van de samenleving een negatief beeld krijgt van de hele groep. Wij geloven in het goede van de mens, in verlichting. Deze laffe daad is het tegenovergestelde. Niemand mag een ander afslachten vanwege zijn ideeën. Lachen om de profeet moet kunnen, zelfs God moet je belachelijk kunnen maken. God houdt van grapjes.