Maar ik geloof dat dit niet zo is. In mijn hoofd zie ik allerlei beelden. Zoals bij het lezen van een boek. Gruwelijk en onthutsend. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat de daders net zo goed 'geïnspireerd' 'zijn door beelden uit de Westerse filmindustrie. Ik zie beelden van The Matrix en Oceans Eleven en uit James Bond, waar een kleine groep mensen zeer efficiënt een gebouw binnendringen en iedereen daarin koelbloedig doodschieten.
Franssprekende Syrië-gangers, opgegroeid in de Franse samenleving. En waar is die samenleving dan wel? Niet alleen in Frankrijk zelf. Ik weet nog dat ik het eerst iets surrealistisch vond hebben: om in West Afrika iedereen met stokbroden onder de arm te zien lopen. Stokbroden: die associeerde ik alleen maar met het liefelijke Franse platteland en dan bij de kaasfondue, Franse kaasjes, salades en de BBQ enzo.
Maar zoveel landen waren ooit een Franse kolonie! En stokbroden horen bij het straatbeeld. Net zoals een markt waar bijna niks te koop is en lege blikjes tomatenpuree, opgestapeld als decoratie. En dan verborgen in de woestijnstad Niamey in Niger, een grote Westerse supermarkt met alle producten die we dagelijks tot ons kunnen nemen en restaurantjes waar je sjiek Italiaans eet, verse pesto en basilicum, alles rijkelijk bestrooid met Parmezaanse kaas. Ook dat was toen een cultuurshock: zo surreëel, als je een dag ervoor hongerende spelende kinderen de restjes van jouw maaltijd naar binnen hebt zien graaien. Net als het hardlopen, elke zaterdagochtend door de buitenlandse expats, met koud bier in de auto voor daarna.
Waarom springen die herinneringen nu op? Omdat de wereld er één is vol contrasten en omdat het rijke Westen het zó normaal vindt dat al die minder bedeelden en minder kansrijken daar maar rustig naast leven. Of dat nu in een Parijse voorstad is of in Afrika zelf. Het wringt en wrikt overal. Heel akelig. Wreedheid komt voortdurend op alle niveaus voor, helaas.
