Centrale Planning

Sinds 2016 zijn de veranderingen nog meer merkbaar. Dat de Wijkcentra in mijn stad een nieuwe directeur hebben, waarvan gezegd is dat deze 'commercieel ingesteld is'. Hij was het financieel hoofd, of zoiets, van Center Parks. Dus tja, dan kun je vermoeden dat het personeel bekeken wordt als poppetjes die overal kunnen worden ingezet, zo snel en handig mogelijk.

Dus ik werd vanochtend ineens ingevlogen naar een ander Wijkcentrum in het centrum van de stad. Dat ik daarmee eigenlijk niet op tijd voor mijn middagdienst terug kon zijn, daar kijken de centrale planners niet naar. Want dat is het nieuwe regime die iedereen regeert: de Centrale Planning. Niemand heeft er meer inspraak op en afwijken mag ook niet. Dus als het handig zou zijn om met een naaste collega een dienst te ruilen: verboden, het mag niet meer. Voor mij kan het voor het klooster nog problematisch worden omdat ik me maar voor één 'sociaal dagdeel' per week mag uit roosteren.

Gelukkig zijn er in mijn wijkcentrum vrijwilligers die er alleen, zonder beheerder, mogen zijn:  de enige plek in alle wijkcentra,  zodat ik de tijd had om terug te reizen naar de buitenwijk. Maar ook dat is een vorm van bezuiniging, dus. In ene keer heb ik uren over, omdat vrijwilligers er dan immers kunnen zijn. Daarmee kan ik weer efficiënter ergens anders worden ingezet. Burgerparticipatie als bezuinigingspost. Het zou niet zo moeten mogen.

Ik vond het wel grappig om in ene keer in een wijkcentrum te zijn, die een van de redenen vormde om ooit te solliciteren op de functie van beheerder. Ik deed toen 'vrijwilligerswerk' en kwam al doende in verschillende wijkcentra in Nijmegen, waaronder deze. Zo heette dat vroeger niet: 'vrijwilligerswerk', je hoopte op een andersoortige maatschappij en daar zette je voor in, omdat je dat leuk of belangrijk vond.

Nu  kwam ik er een vrijwilliger tegen, die precies daar was, waarom het leuk is dat er vrijwilliger bestaan. Zowel voor de beheerders in dit geval, als voor zichzelf: Dat je andere mensen tegen komt en dat dit gezellig en inspirerend is en je elkaar kunt ondersteunen. Ik zat nu op een barkruk en zij stond achter de bar en zij vertelde afgekeurd te zijn als caissière in de Albert Heijn wegens rugklachten. Toen moest ze aan fitness doen, dat was het enige wat zou helpen, zwemmen was juist funest, en daar vroeg de eigenaar haar zomaar uit het niks, of ze een zwangerschapsverlof van een gastvrouw wilde gaan vervangen.

Een cadeautje, zó in haar schoot geworden, zei ze. En dat terwijl ze eigenlijk nog steeds geen fan van fitness is. Ze hoopte deze betaalde baan te kunnen combineren mat haar vrijwilligerswerk in het wijkcentrum.

Ik vond het gesprek met haar een cadeautje. Wat een fijn mens!  Ook in de Albert Heijn gebeurde het haar dat mensen vrijwillig in haar rij bleven staan en niet naar een andere kassa wilden, die open ging. Helemaal geschikt om gastvrouw te zijn, of dat nu in een wijkcentrum of in een fitnesscentrum is. Zo iemand met een warme, open persoonlijkheid, volkomen zichzelf, geen masker op. Dan ben ik even blij met die Centrale Planning.