Gek, mensen van wie ik het helemaal niet verwacht had, blijken David Bowie goed te vinden. Vrijwilligster J. in het wijkcentrum, bijvoorbeeld die vol overtuiging zegt dat ze al zijn nummers mooi vindt. Terwijl ze altijd alleen maar Nederlandstalige muziek wil horen. En ook anderen, die ik er te jong of te 'burgerlijk' voor achtte. Waarschijnlijk mijn eigen vooroordeel. Of wellicht blijkt daar de 'wilde' kant in het afgestreken, aangepaste gezicht.
Ik heb van Bowie zelf geen enkele cd. Maar ook ik moet erkennen dat hij wel degelijk een invloed op me heeft gehad. Die eerste keer dat ik hem zag op tv, bij Toppop met het nummer The Jean Geanie, dat herinner ik me nog heel goed. Zo definitief anders dan ik eerder ooit zag. En bij elke nieuwe hit in de loop der jaren was het wéér anders. Dat je zomaar kunt veranderen van verschijning en van rol kunt verwisselen. Hij was de eerste die dat zo deed.
Gisteren bekeek ik The man who fell to earth (1976) De regisseur en scenarioschrijver zeggen beide dat de film er zonder Bowie waarschijnlijk nooit gekomen was. Niemand had die rol met overtuiging kunnen spelen, alleen hij. Iets in de blik van Bowie is alien en die speelt hij: een wezen van een andere planeet valt op de aarde, in Amerika, en neemt een menselijke gestalte aan. En hoe! Zoveel beelden waar je je alleen maar kan verlekkeren aan Bowie in steeds weer een andere kledingstijl.
Die gleufhoed, die ik ooit ook zo probeerde te dragen, dat androgyne. En oei, wat lijkt hij soms op mijn eerste vriend H... Zover zou de invloed van Bowie toch niet hebben gereikt? ...Wat ik bij bewustzijn weet, is dat zijn nummer Changes een soort van geuzenlied werd van Gobi, die met regelmaat feesten organiseerden in het COC pand, het hol van de leeuw. Het was de tijd dat biseksuelen zich nog niet bij naam zo mochten noemden, je bestond niet, je was vlees, noch vis.
En dat was Bowie ook helemaal: vlees nog vis. Eerst was hij uitgekomen als homo, daarna als biseksueel en tot slot meldde hij eindelijk uit de kast te komen: ik ben heteroseksueel! Waarmee elke hokjesmakerij meteen helemaal belachelijk is geworden. Op Changes dansten we, we zetten het nummer tegen het einde van het feest op zijn hardst en we zongen het mee: Changes! Changes!