Het is nog uit de tijd dat ik bijna taalloos was:want ik ervaar weer de sensatie dat ik het kleurige vilt zo zacht vond en er met mijn vingertjes overheen streek. Dat ik niet wist wat dat ding was: rood met witte stippen. Ik krijg de herinnering terug dat ik het voor het eerst in een bos zag: zo groot!,het bestaat in het echt! Het kan bijna niet anders dat in dit stoffen opberg-wandkleedje mijn verrukking voor de vliegenzwam begonnen is.
Op het einde van de dag kwam ik in een hutkist mijn kinderdekentje tegen. Opnieuw alleen maar een heel oud gevoel wat wakker werd: de zachtheid van het dekentje, dat ik me verwonderde over de voorwerpen die erop zijn afgebeeld: een paraplu, een vogeltje, een lammetje,een bal, een pinguïn. Ja, een pinguïn en die ben ik op zeer late leeftijd gaan sparen: wie weet is ook in dit dekentje mijn fascinatie voor dit dier begonnen.
Het was een rare en emotionele dag: ineens kijk je naar de spullen van je ouders met het besef, dat wanneer jij of een ander het niet wilt en meeneemt, het dan nooit meer in je zicht zal zijn. Wat heel lang alleen maar 'omgevingsbehang' was, wanneer je op bezoek ging, gaat plotseling leven.
Al die spullen die ze van hun vele reizen van over de hele wereld hebben meegenomen. Vrienden van hen noemden het weleens alsof ze in een museum komen, vertelde Moeder, die er, na de grote verdeling, bij was. Nu kwam bij me binnen hoezeer ik, alleen al door die spullen, als vanzelf een wereldburger-bewustzijn heb gekregen.
Beelden uit alle levensbeschouwingen zijn aanwezig: van een heel groot boeddhabeeld met een beschilderde ingewikkelde mandala erboven, tot de dansende Shiva, een god van de wind, hindoeïstische goden, een groot schilderij met afbeeldingen uit het leven van Krishna, een hoek vol Mariabeelden, Christus, geschilderd op een plankje. Balinese maskers, bij die aankoop was ik als 16-jarige bij, een Spaans schilderij, een mengeling van impressionisme en fantasie: ik was acht en heb mee helpen kiezen.Enzovoort.
Afrikaanse maskers, Japanse beeldjes, Mexicaanse beschilderde borden, een bijl uit het stenen tijdperk, een Griekse kop en beschilderde vazen, Chinese schilderijen en soldaten uit dat leger, allemaal met een eigen gezicht, Indiase houtsnijwerk en afbeeldingen, een Perzisch miniatuur, iconen. Sommige dingen zijn wat waard, andere horen bij de souvenirs die voor toeristen gemaakt zijn.
Er past nauwelijks wat van in mijn eigen volle huis. Ook ik heb dezelfde herinneringstactiek als mijn ouders: dingen in huis die een wereld van beleving voor je openen en levend houden. Enfin. We zijn er nog lang niet. Volgende week is er weer zo'n dag.
