Klimop

'U woont in een kabouterhuis!' zei de man van het onafhankelijke bureau, dat een soortement definitief advies gaat geven over de klimopbegroeiing in relatie tot de staat van mijn huis. Nou ja: mijn huis: van de woningbouwvereniging. 'U  bent geen doorsnee huurder!' vervolgde hij, zonder nog een voet binnen gezet te hebben. 'Ík vind dit heel leuk! Ik hou hier wel van!' Om vervolgens te zeggen dat zijn persoonlijke beleving natuurlijk wel los stond van  het technisch oordeel, wat hij zou vellen.

Er moet wel wat weg, om het beheersbaar te houden, klimop is als onkruid', zei hij als eerste. Oei. Hij had zelf vorig jaar alle klimop bij zijn schuur weggesneden tot twintig centimeter boven de grond. En dit jaar was het gewoonweg weer vijf meter omhooggeschoten. Met een apparaatje betaste hij de muren. 'Nul procent vocht: de muren zijn droger dan bij mij thuis!' zei hij. 'Wat is dit toch een bijzondere opdracht, meestal ben ik op zoek naar vocht', zei hij.

Enfin. Op het einde zei hij, dat hij er nog eens goed over moest nadenken. De klimop op de muren hoefde in ieder geval niet weg. Maar hoe het moest met het stuk dat de aanvliegroute is van de mussen en ook helemaal begroeid is met bruidssluier, dat wist hij nog niet. Ondertussen heeft de buurman me de tip aan de hand gedaan om, als de klimop weg moet ik in ieder geval moet opteren voor vogelhuisjes: een dame in Amsterdam had er dertig bedongen om een mussenkolonie te redden.

Ik ben benieuwd naar de uitslag. De laatste missie hieromtrent, mocht de uitslag negatief zijn, is mussenkolonie-redders zoeken. Al googelend kom ik Stichting de Mussentoevlucht tegen Het voelt aan als in de studententijd: ergens voor gaan  met de notie dat je samen sterker bent dan alleen.