En die is deze week weer een thema voor me. Een technische beheerder, de zoveelste na al die jaren, kwam kijken hoe het met de klimop en de begroeiing stond. Er was veel weg, maar niet genoeg volgens hem. Het was een heel vriendelijke jongeman en ik was al ingeseind,dat hij wel voet bij stuk kan houden. Hoe dit aan te pakken?
Uh, tja... zei ik, dan voel ik me toch genoodzaakt om me te wenden naar de klachtencommissie.
Uh, tja... zei ik, dan voel ik me toch genoodzaakt om me te wenden naar de klachtencommissie.
Ik vertelde hem dat drie technische beheerders voor hem, de klimop tegen de muur van het huis niet schadelijk achtten. Dat ik door die duidelijke uitspraak van hen, toen helemaal niks meer had gedaan aan de klimop en dat dit wel naïef was. Maar met de buurman, die ook kennis van zaken had, heb ik nu alles weggehaald wat schadelijk zou kunnen worden.
Oei, bijna verkeerde zet, want hij zei dat hij met de buurman niks te maken had. Ik begon over de mussenkolonie, dat dit mijn enige reden was, want anders zou voor mij alles wel weg mogen. Alhoewel het huis sinds de begroeiing droog was, en daarvoor de muren vochtig waren. Notabene met een technische beheerder overlegt om dit te mogen laten gebeuren! Ja, de natuur daar hield hij ook van. In zijn eigen tuin had hij zelfs een ijsvogeltje gezien. Dat is toch geweldig!, riep ik.
Toen kwam hij met een tussenoplossing, zoals hij dat zelf noemde. Een onafhankelijk bureau laten kijken en dan in een vervolgafspraak het resultaat bespreken. Daar was ik helemaal voor. Het is tenslotte jouw baan, om zo goed mogelijk op de huizen te letten, zei ik. Precies! zei hij, zo is het. Daarna kreeg ik een brief in de bus waarin hij me ook hartelijk bedankte voor het prettige gesprek. .En nu weer afwachten.
