Vandaag gaat het dan gebeuren. Over nog geen half uur komen ze met groot materieel een deel van de mussenkolonie wegsnoeien. Alle klimop die tot over het dak groeit gaat weg tot een meter onder de dakrand. En de breedte gaat terug naar maximaal veertig centimeter vanaf de buitenmuren. Ik ben bang dat ook de mussen zullen verdwijnen. Maar de heel vriendelijke en natuurminnend wijkbeheerder met zelf een hoveniersachtergrond, die weet bijna zeker dat ze zullen blijven. O, ik zie de bus al komen van tuinhart-hoveniers...
Twee joviale jongens die nu van alles uit de bus gaan trekken. Ik heb ze meteen een rondleiding gegeven rondom het huis, de mussen waren flink aan het tjilpen. De een heeft nu een koptelefoon op en er komt een verreiker of verwijder, ik weet eigenlijk niet wat ik me er bij voor moet stellen.
Ondertussen is het ver in de avond en de grote gele verreiker denderde de straat in, er werden wit-rode verkeerskegels omheen gezet, auto’s moesten omrijden. Een ver-reiker dus: zo’n ding waar men ook straatlantaarnlichten mee repareert, een zwenkbaar podiumpje met een lange uitschuifbare arm die ook alle kanten op kan.Vier uur lang snoeien, een grote aanhangwagen met een groene berg, voller en meer kon er niet op, was het eindresultaat.
En... laat op de middag keerden de mussen terug in de tuin en verzamelden zich in de laatste pluk klimop die gemengd is met bruidssluier, aan de rand over de dakpannen naast het eerste tuimelraam waaraan ik boven lees. Ik ga er van uit dat ze nu ook weer nestjes gaan bouwen.
Verder was het een zoete inval aan huis. Want ook een ander technisch beheerder kwam aan, nu om naar de gasmeter en de kranen te kijken, want mijn gasverbruik kan nooit drie keer zo veel zijn als andere jaren. Het onderzoek loopt nog. En toen kwam de aannemer de badkamer opmeten, ik heb een lekkage en ik krijg een helemaal nieuwe badkamer, dat duurt 8-9 dagen aan verbouwing en dan kan ik niet douchen en ook geen wasmachine aanzetten. Misschien moet ik maar gaan proberen om die dagen gewoon weg te zijn, een reisje?, en hun de sleutel te geven.
En ik hoorde onderwijl dat er nog een zoete inval was geweest, toen ik niet thuis was: zwermen spreeuwen zaten in de heel hoge laurierkers op de schuur, die nu ook ongeveer bijna weg is, en die hebben de hele buurt en alle auto’s wit ondergescheten. Heeft twee dagen geduurd nadat het zo koud was en ik juist op zoek was gegaan naar het oer-Hollandse tafereel van schaatsende mensen op de oude Waal en de Haterse Vennen. Schaatsen maakt alle mensen gelijk, dat vind ik leuk, je ziet onder de dikke jassen, dassen mutsen, niet goed want de rang en stand is, net zoals de sauna.
Ik snapte al niet wat al dat losse laurierkersblad en takjes ineens in mijn tuin deden, toen ik weer thuis kwam. Die spreeuwen moeten wel flink, met geweld, hebben huis gehouden. Twee onbekende dames in hun autootje vroegen in onvervalst Nijmeegs of dat grote gele gevaarte waar ze niet langs konden, er was om de spreeuwen weg te jagen. Nee, dus, ze zijn er om de mussenkolonie een nieuw soort verblijfplaats te geven, zei ik.
Leuk uitgedrukt van mezelf, dacht ik nog, typisch gevalletje van een glas half vol houden... het kan net zo goed gebeuren dat zo meteen, op het einde van de exercitie het glas hartstikke leeg is. Maar dat lijkt niet gebeurd te zijn, hoera! Morgenvroeg bij het ontwaken weet ik het zeker. Als dan de mussen lustig tjirpen, dan is alles goed gekomen.