Ik had me dus toch maar in mijn werkkleding gehesen, met name in het lange thermisch ondergoed, voor de warmte en ging uitgebreid de krant lezen. Er kwam geen mail terug. En bij mij blééf het onaangenaam buitenwerk-weer... Nu kon ik het boek van Murakami, De moord op commendatore. deel 1, Een idea verschijnt fijn uitlezen, die kon niet verlengd worden en moet morgen terug zijn. Anders was ik verplicht geweest om het vanavond uit te lezen.
Een echte Murakami: dat de dagelijkse wereld en je binnenwereld en een surreële wereld een heel gewoon, bijna nonchalant verband met elkaar aangaan. Een kunstschilder van portretten wordt na zes jaar door zijn vrouw verlaten, gaat tijdelijk wonen in het huis van een bekende oudere kunstschilder die alzheimer heeft, een huis in de bergen, hij woont er in afzondering als in een kluis en bijna alles zou gewoon wellicht ook zomaar zo kunnen gebeuren, alleen verschijnt er een klein wit mannetje van dertig centimeter ofzo, de idea, die hij als enige ziet.
Je moet zijn boeken eigenlijk niet beschrijven, het is een leeservaring. Murakami houdt van muziek en vertelt ook altijd wat zijn personages beluisteren. Voor mij werd de leeservaring enorm geïntensiveerd, door de muziek die genoemd werd, meteen erbij te zoeken. De moord op de commendatore verwijst naar de opera van Mozart Don Giovanni. Oei, best heftig, die muziek van de moord, donker en duister, waar de kunstschilder naar luistert omdat hij een schilderij op zolder vindt met deze titel van de vorige bewoner, zeer zorgvuldig ingepakt: wat doet het daar, wat voor een verhaal of geheim zit erachter, vraagt hij zich af.
Kunstschilder ontmoet de steenrijke bewoner van de grote villa aan de andere kant van de bergen waar hij op uitkijkt: hij maakt op zijn verzoek een portret van hem en dineert in het prachtige huis met een vleugel en een telescoop en dan klinkt er Schubert. Als kunstschilder zich wil ontspannen dan luistert hij naar jazz, naar Thelonious Monk. lAl lezend leerde ik zo drie nieuwe muziekstukken kennen en dat maakte het lezen deze keer extra gelaagd. Misschien toch eens al zijn ander boeken overlezen, met de muziek die dan genoemd wordt, erbij.
Ondertussen voelt dit dagje wel aan als een spijbeldagje. Ik ging naar de bieb en de winkel in werkkleding, polste tussendoor eens of ik dan 's middags alsnog zou gaan, maar nee, de natheid en de wind bleven en er kwam ook geen mail om eventueel te overleggen. Pas om twee uur in de middag deed ik, thuis, mijn Wansie maar weer aan, behaaglijk binnen.
