Wijk aan Zee, FB

Nou, dat kan me nog wat worden... Vandaag reis ik af naar Wijk aan Zee, voor de Pinkstervoettocht van de Franciscaanse Beweging en ik ga er kamperen in mijn kleine minitentje. Maar er wordt voor in de avond regen, zware wind en zelfs hagel verwacht en alles trekt pas na 22.00 uur bij Groningen het land uit. Dus maar wachten met het opzetten ervan tot die tijd? Op zich geen probleem, het tentje heeft maar zes haringen en heeft éėn boog.

Voor morgen wordt bij de kust storm en windkracht 8-9 verwacht. Bij een wandeling van 17 kilometer, kan het niet anders dan dat een groot deel ervan langs zee zal gaan...dat wordt dan optornen tegen de wind of met de wind mee? De FB, die haar vijftigste voettocht viert, heeft in mijn ervaring daarvan, geen geluk als het aan zee is... De laatste keer dat ik meeliep, al lang geleden, was het ook met storm en met te weinig warm eten in de avond, dat aangebrand smaakte. Het is de enige keer dat de stemming omsloeg naar verre van begeesterd en mensen in de auto stapten, op zoek naar een friettent in de buurt.

Wijk aan Zee is ook in het nieuws want er is een rapport uitgekomen over rokende Tata  Steel, een fabriek aldaar, die voor stof, lawaai licht- en stankoverlast zorgt en gruisregens met onder andere looddeeltjes daarin de wereld in stuurt . Die liggen gewoon op het speelplein bij een lagere school.De fabriek raadt aan dat iedereen eerst de handen wast, maar een emotionele moeder reageerde met: hoe lang gaat het nog duren dat wanneer ik mijn kind een rozijntje wil geven in de speeltuin, die dan eerst de handen moet wassen?

Er zijn daar dus rokende, hoge schoorstenen in beeld en het is dus maar welke kant je daar op wil kijken: richting Castricum en het uitgestrekte duinengebied en de zee, of iets landinwaarts en dan waan je je in een zwaar industrie landschapje. Maar bewoners aldaar hebben daar dus niks aan, die moeten er in leven.

Het thema van de voettocht is ontmoeting en centreert zich rondom de ontmoeting van Fransicus van Assisi met de Sultan, dus de islam zou dan de gesprekspartner kunnen zijn. Tegenover?... Het vertrouwde, dat dan het christendom zou zijn? ... Voor mij eigenlijk geen gespreksonderwerp. Wij leven gewoon in een diversiteit van mensen die van alles kunnen geloven, doen en leven in eigen werelden waar de verbeelding deze voedt... Het 'geloof’ is een abstractie die al gauw verdampt als het gaat om de eerste behoeften van veiligheid en beschutting, genoeg te eten, en heel conkcreet dit weekend: geen natte voeten. Ik ben benieuwd.