‘Even elkaar nog omhelzen’, zegt M. ‘ik heb nog altijd jouw tekst op het deurtje bij mijn bureau op mijn werk...’ ‘En ik denk altijd aan jou, als ik ergens rotzooi zie liggen in de natuur en dan raap ik het toch maar op.’ M. liep ooit tijdens de voettocht de halve dag met een vieze luier in een plastic zak te sjouwen, omdat er geen prullenbak in de buurt was.
Nog even, ook al bij het afscheid, aan I. vragen, hoe het nu met haar ging. Zij deed vorig jaar op de drempel haar crisisverhaal en vaker in het jaar vroeg ik me af hoe het nu zou zijn. ‘Nou, nog steeds moeilijk, je gaat niet zomaar bij iemand weg...’ Al leek het vorig jaar in dat korte gesprekje toch de enige mogelijkheid om zelf weer te kunnen ademen...
En ontdekken dat dié en die dus man en vrouw zijn, en dat nog niet weten, toen het erover ging dat zijn vrouw helemaal niet zo netjes is, maar hij graag in een opgeruimd huis leeft. En hij houdt van winkelen en dat maak je niet heel vaak mee, dat mannen dat leuk vinden. En nóg een setje ontdekken tussen iemand die jaren geleden vertelde wel heel graag weer een relatie te willen, en dan is dat twee jaar geleden gebeurd bij een ontmoeting over klankschalen, vertelde hij me. ‘Elkaar altijd alleen van meer veraf meegemaakt en nu dan eindelijk drie dagen in dezelfde groep’, zei L. bij het afscheid....
En zo is deelname aan de Franciscaanse voettocht meer dan een familiebijeenkomst, er zijn draden van verbondenheid die soms al heel oud zijn. En wat is het fijn om de ballonnetjes door de Odulfuskerk in Wijk aan Zee te zien dansen, door de kinderen van voren erin gegooid, met goede wensen, en op Arabische muziek jezelf, dat is dan de FB even in het zonnetje te zetten omdat deze 50 jaar bestaat. Zo wil ik wel in een christelijke kerk zijn, schoot het door mij heen, met doorkijkjes van het kleurige glas in lood raampjes, de kruisweg beeldend geschilderd langs de muren, Maria in een nisje met kaarsjes omgeven. Maar, o, nee, de FB huurt deze ruimte alleen maar en viert hier op haar eigen, aanstekelijke wijze...
Thuisgekomen keek en luisterde ik naar het verslag over Pinkpop, dat ook haar vijftigste verjaardagsfeestje vierde. Even aanstekelijk op weer een andere wijze. Overal waar mensen samenkomen en verbinding zoeken en beleven, daar gebeurt het, daar ‘waait de geest’, zeggen de christenen dan, met Pinksteren. En beide kwamen samen, toen daar het ganse publiek All you need is Love zong en ik met drie dames bij de bartafel met een wijntje of een biertje in de hand liedjes over de liefde zongen: ik kwam op: All you need is love and understanding’ van die dansende en zingende getekende kikker. En zo is het maar net.