Ondertussen heb ik er wel lol in om er foto’s te plaatsen, voor één volger: G. de jongen die ik ontmoette in India op mijn eerste reis. Zijn nieuwe Instagram-profielfoto toont ineens een bijna-man, terwijl ik hem die jongen op de drempelfase vond: nog wat springerig vol dromen om reisleider te worden. Meestal liket hij alles.
Maar gisteren plaatste ik drie foto’s, ik doe er altijd drie tegelijk, dan vormen ze een rijtje, en eentje sloeg hij over. Het was een foto van het uitzicht waar Moeder haar schrijftafeltje had en waar zij fotoboeken inplakte, je ziet een boot en de rivier ervoor. Waarom heeft G. niks met deze foto? ... terwijl de andere twee foto’s de avondroodkleuren en bloemen bij de rivier (O, het was er ze fijn gisteren, die zwoele zomeravond na heerlijk veel drijven in het water), wel gewaardeerd worden?
Ik denk het nu te weten: hij snapt niet wat hij ziet, schat ik in. Zijn dorp met de lemen huizen waar voor, de drempels elke dag met patronen versierd worden, gemaakt van koeienstront, hoe anders dan dit. Dit is door het glas heen, in de hoogte, alsof de rivier en het landschap tegen het glas zijn gedrukt. Maar hij ziet geen glas en geen context, Weet hij veel dat dit van vier hoog is, en zó vlak tegen de rivier aan? Ook voor Nederlandse begrippen, een best uitzonderlijk uitzicht....
Ik had ook ineens volgers met Arabische letters, in de vertaling, die er soms bij is, woont eentje er in Bagdad. Dit komt, denk ik omdat ik een aantal foto’s van vrouwen in burka geplaatst had. Al blijf ik me verwonderen dat je ook op foto’s en niet alleen op tekst getraceerd kan worden... Er zit ook een aantal mannen bij en ik voelde me genoopt om een vredelievende tekst bij mijn profiel te plaatsen.... tenslotte heb je geen idee wie het zijn, zoals ik ook niet weet wie dit blog leest. Maar bij Instagram krijg je er wel wat info over, dus. Enfin. Wie even mee wil kijken kan bij Instagram inloggen met Mirjamreizi.
