De grootste sensatie deze keer was om in de vrije natuur naar muziek te luisteren. M en C hadden daartoe hun draagbare JBL-speaker meegenomen, dezelfde die ik nu ook thuis heb en dan via de iPhone de muziek binnenkrijgen, fantastisch! Het thema deze keer was ‘hoop’ en er was gevraagd om een lied dat voor jou daaraan geassocieerd is in te brengen. Het eerste wat ik hoorde was Pelgrim van Enya. De eerste klanken klonken met de woorden Pelgrim, how you journey, on the road you chose... en ik smolt al weg, zeker als je dat met zijn allen beluistert met uitzicht op de Maas in de verte, op een hoogte, windstil in de zon. Een filmpje op YouTube van het liedje geeft ook die sfeer.
‘Omdat we allemaal pelgrims en vreemdelingen zijn, zoals Franciscus zegt... en dat we in een tijd die op nut, snelheid en efficiëntie gericht is, er zo’n hoop van uit kan gaan, dat je er juist je leven lang over kan doen om te ontdekken wie je bent, als pelgrim...’ zo was de motivatie van het liedje. En toen kwam mijn keuze, iets heel anders: Hand op het Hout van Claudia de Breij. Omdat er een dagelijks leven is waarin van alles kan gebeuren, maar er hoop is als je blijft kloppen, in het ritme van het leven, met je hand op het hout en om de zin Niemand is van iemand ... maar als je wilt ben ik van jou... omdat de beleving dat wij allen eigenlijk van elkaar zijn, mij hoop geeft.
En op een ander rustpunt bij boskapel De Biesselt, weer twee heel andere liedjes: een uit Taizé, meine Hoffnung und meine Freude en de ander van Trijntje Oosterhuis Ken jij mij, wie ken je dan?, de tekst is van haar vader Huub Oosterhuis, een hertaling van psalm 139. En op het einde Tante Constance en Tante Mathilde van Drs P omdat ‘hoop’ voor een ieder iets anders kan betekenen! ... En toen ook nog effe swingen op Mr Blue Sky van ELO, omdat je zomaar kunt ontdekken dat er na een lange periode van donkerte en het niet weten het zomaar kan opklaren en dan dit liedje ook nog op je pad komt.
Alleen al de variëteit aan deze liedjes, brengt mij terug bij mijn mantra die ik telkens herhaalde in de leesgroepen in het klooster als ik deze begeleidde: we zijn een boeket met bloemen en juist de bontheid en variëteit van de bloemen maakt het kleurig en mooi. Heel grappig, iemand zei onlangs tegen mij: de tijden zijn echt veranderd, vroeger zag je in bloemstukken en grafkransen en boeketten maar één soort bloemen, tegenwoordig is het veel gemengder, met van alles. En zij kon het weten, zij is 85 jaar.
