Het regent; het weerbericht krijgt vandaag een drie, van Weeronline. Helemaal niet erg, ik zit lekker binnen en kijk naar de steeds geler wordende bomen om mij heen. Ook wel, omdat ik gisteren aan Carpe Diem deed. Het was zó zonnig dat ik naar de dierentuin fietste. Zo leuk, om een uur later in de ‘oceaan’ te zijn. Zo’n grote vis met een menselijk profiel. Koraal dat op jouw hersenpan lijkt. Oranje vissen met grote ogen die roerloos in het water blijven hangen. Een baracouda als een torpedoboot, duikers die in het element ‘water’, visachtig de ruiten poetsen.
Ik vroeg mij af, hoe het nu in de dierentuin van Kiev zou zijn, nu het electriciteitsnet hevig onder druk staat. Zou er genoeg stroom zijn, om alles gaande te houden? In het begin van de oorlog zag je dat mensen die gingen vluchten, hun huisdieren daar afleverden. De comic ‘Pride over Bagdad vertelt over de dierentuin in Bagdad, na de bombardementen in April 2003. Het is op waargebeurde gegevens gebaseerd. Overal chaos, dieren werden geraakt en anderen braken los. Er is een roedel van vier leeuwen de stad ingetrokken, die er joegen op antilopen en ineens de grote zwarte beer als vijand tegenover zich had.
Na twee uurtjes ‘oceaan’, fietste ik weer terug. Wat een geluk, een land in vrede, over rustige wegen…
Ik dacht aan die twee, die zo lief hand-in-hand, als het ware op de bodem van de oceaan stonden. Het ontroerde mij een beetje. Nog zo jong, een toekomst voor je. Opgaan in elkaar en de verwondering van zo’n grote vis. Elkaar niet loslaten als je verder loopt, tegenliggers trotserend. Het liedje Angie kwam in mij op. Daar schuifelde ik op klassenfeestjes in de kelder in mijn ouderlijk huis, eindeloos op. Die kelder had ik samen met mijn klas daarvoor opgeruimd, gesausd en versierd met visnetten enzo. Arjen zorgde voor de muziek en daar schuifelde ik mee. Hij had van het werken in de broodfabriek, een bandrecorder gekocht. Waneer bijna iedereen al weg was, had hij dit speciale bandje: Angie, almaar in herhaling… Eigenlijk zit er in het liedje ook al de pijn van breuk en afscheid. Maar dat hoorde ik indertijd niet, het droeg toen alleen maar verlangen.
