New York blijft dichtbij mij. Alles wat daar gebeurt, de gelaagdheid van zoveel verschillende mensen bij elkaar, het is zo’n andere wereld dan hier. Vandaag een artikel in de krant dat er steeds meer onverwachte ijsbanen verschijnen, op onverwachte plekken en altijd met een glorieus uitzicht, zoals de krant dat zelf trots meldt. Er is ook een soort kunststof uitgevonden die je zo ergens kunt spuiten, dat vergelijkbaar is met ijs, dus.
Tegelijk gaat het in de krant over de vluchtelingencrisis, die ook New York bereikt heeft. Steeds meer mensen stromen toe omdat New York, als enige stad in het land een ‘right of shelter’ heeft: iedereen krijgt gratis voor zestig dagen onderdak en eten. Mensen zouden, landelijk gezien, officieel een werkvergunning moeten hebben, maar dat gaat in de bureaucratische molens langzamer dan NY voor ogen heeft. Dus dan kan het gebeuren dat er vlakbij Grand Central Station een soort van werkplaatsje is, waar scooters worden gerepareerd door monteurs uit Equador. Niemand vraagt of iedereen er een werkvergunning heeft. Buiten Brooklyn zijn grote tenten gebouwd om toch te kunnen voldoen aan dit recht op een onderkomen; er zijn ook talloze hotels die daartoe dienst doen en het Roosevelt Hotel midden in Manhattan is het centrale aanmeldcentrum. Ik ben er langs gelopen en verwonderde mij over de vele mensen die daar op de stoep zaten, ik wist toen nog van niks.
Maar gisterennacht ging het ook een beetje mis. Er was een zware storm voorspeld en de mensen uit de tenten in Brooklyn werden allemaal ondergebracht in een highschool in de buurt, waardoor de school een dag gesloten was. Er kwamen protesten. Men vond dat niet kunnen: een school die als opvangplaats ging dienen. Gelukkig reageerden alle uitvoerenden met: We are all New Yorkers! En er klonk het geluid uit een opvoedkundig centrum aldaar: Turning our back on the most vulnerable is not what we stand for. Het was maar voor één nachtje, maar toch: ook de onderwijsinstelling heeft een punt, dat een school geen opvangcentrum kan worden en ten alle tijden door moet kunnen gaan. Tegelijk is dit een algemeen gedeelde notie: want wanneer de zestig dagen om zijn, en mensen uit hun eerste opvangplaats, zoals hotels moeten, met alles wat ze hebben in vuilniszakken, terwijl hun kinderen wél al naar school gaan in de buurt; dan doet men haar uiterste best om deze mensen te herplaatsen, naar ergens anders in de buurt. Omdat het voor een kind niet goed is, om weer ergens opnieuw te beginnen.
Kom hier in Nederland maar eens mee…Vluchtelingen mogen hier niet werken, hun kinderen kunnen niet gewoon naar school, ze worden telkens herplaatst, over het hele land. Geef mij New York maar. Al weet men niet meer hoe men daar alle migranten moet herbergen…ik heb toch liever een discussie die er losbarstte toen de burgemeester besloot om een limiet te stellen aan het aantal bussen met migranten die dagelijks (!) New York binnen kunnen. Ook mooi dat mensen er ‘migrant’ heten, onafhankelijk waar zij vandaan komen, en geen ‘vluchteling’ en New York zichzelf identificeert als ‘migrantenstad’.
De stad is ook in alle architectuur gelaagd, er wordt gebouwd en afgebroken en soms verschijnen er dan ‘ghost signs’ dat zijn teksten op oude gebouwen die weer te zien zijn omdat het gebouw ernaast dat er ooit verrezen is, alweer werd afgebroken. Ik maakte er meteen een foto van op mijn eerste dag in midden Manhattan, de dag dat de smog alles ook een aanzien gaf van een vergeelde ansichtkaart.
Wat ik al vermoedde klopt: veel blijft bestaan en wordt gebouwd door de giften van rijke New Yorkers. Zo is het nieuwe centrum voor de Uitvoerende Kunsten , een lichtende kubus, nu klaar en toen ik er was nog in aanbouw, op het terrein van de Twin Towers, bijna geheel door particulieren gefinancierd. In de krant een bericht over een oude presbyteriaanse kerk in de East Side, op wiens grond projectontwikkelaars al een oog hadden en die nu gered wordt door o.a de acteurs Mark Rufallo en Matt Damon, een lievelingsacteur van mij.
En in Brooklyn is er nu gedoe omdat er onder een hassidische synagoge clandestien een tunnelsstelsel is gebouwd, die de fundamenten van de gebouwen in de omgeving in gevaar heeft gebracht en alleen daarom ontdekt is. Het is nog niet bekend waarom men dit is gaan bouwen, waarschijnlijk om een rabbijn waarvan een deel van de gemeenschap meent dat deze een Messias is, een permanente plek te kunnen geven. Nu gingen joden buiten bidden omdat een deel van de synagoge ontruimd moest worden. Pikant, deze tunnelvisie van Joden in Brooklyn, die waarschijnlijk tegen de zionistische staat Israël zijn; tunnels om te kunnen ontsnappen en van verzet, waar Israël nu tegen strijdt.
Ach, al die kleurrijke verhalen uit New York…Ik keek naar films, zoals Joker en andere, en kan het niet nalaten om af en toe een screenshot te maken. Omdat ik de plekken herken en een beetje verslaafd ben geraakt aan al die dynamiek, en NY weer anders tot leven komt door de verbeeldingskracht.
