In de NewYork Times een uitgebreide reportage van journalisten die onder strikte begeleiding mee mochten met het Israëlische leger in het verwoeste Gaza. Om het hele artikel hangt de sfeer van: dit is wat zij zéggen en dit is wat wij zién. Een groot gat in de zijkant van een woonhuis dat is weggeslagen wordt verklaard omdat men verwacht dat de ingang omgeven zou zijn met boobytraps. Eén schacht naar beneden in een gebouw wordt verklaard als de ingang van een 100 mijl tunnelstelsel daaronder, maar niemand gaat naar beneden om te kijken, dat zou te gevaarlijk zijn. En ik denk: waarom is er maar één schacht in de wijde omgeving en niet véél meer? Eén schuur met oude spullen wordt gepresenteerd dat hier de rakettenopslag van Hamas geweest zou zijn.
Mij schoot de gedachte binnen, dat hier Israëlische militairen volkomen op hun gemak door de verwoesting lopen alsof ze in een live computerspel zijn beland. Een journalist hoort in hun gesprekken dat de ene soldaat de andere sart: ‘jij hebt nog geen x op je geweer’. Het blijkt dat ze, voor elke Palestijn die ze doden, een x-je op hun geweer krassen.
En dan zie je in een ander artikel deze foto: dit zijn de mensen die daar ooit woonden, samengedreven in een uithoek van Gaza, waar er nog gewoon een straat is en bomen. Maar ook daar een man die een gewond kind draagt.
Ondertussen probeert Israël een dubbelzinnig narratief te verkopen: aan de internationale wereld dat zij de gevechtshandelingen, dus voornamelijk de bombardementen, gaan verminderen. Maar elke realist kan zien dát er niks meer te doen is, want alles is al kapot. Tegelijk zeggen ze naar de inwoners dat zij geïntensiveerd op zoek gaan om de gegijzelden te bevrijden. Maar elke realist ziet: hoé dan? Dat kan alleen als je de oorlog wél intensiveert, door bijvoorbeeld die tunnels in te gaan.Er ging even een bericht dat zij alles onder wilden laten lopen met zeewater (zoals je ongedierte weg spuit), Hamas reageerde dat er grote technische kennis was en dit niet zomaar kon; sindsdien hoor je niks meer van dit plan.
Ja, de gruwelijkheden van leden van Hamas bij die 1200 doden is vreselijk. Verkrachting als oorlogsmiddel en onthoofdingen…Alleen de schaal van de wreedheid is niet vergelijkbaar. Er hoeven maar een tiental leden van Hamas deze oorlogsmisdaden begaan te hebben. Er zijn ook berichten van menselijkheid van leden van Hamas tijdens deze gevechtshandelingen, zoals een soldaat die het toestond dat een vrouw nog spullen haalde uit een kamer voor haar menstruatie.
Daartegenover staat de algemene verdoving van Israël , al 75 jaar, dat het gewoon is om mensen te onderdrukken en te vernederen en ze te behandelen als oud vuil, weg te saneren van hun land op de Westelijke Jordaanoever, en dat er nu geen vuiltje aan de lucht is… Hoe ontstaat de ultieme haat? … Het waren juist linkse Israëlieten die in de kibboetsen leefden vlak tegen de grens met Gaza en ze wilden de vrede zoeken. Maar hoe kan dat als je zelf woont in weelderige groene tuinen terwijl aan de andere kant mensen leefden met net genoeg ontzilt water om er niet ziek van te worden? Dat zij deze mensen inhuurden als goedkoop personeel, en tegelijk zichzelf op de borst klopten als ze hielpen om een ziek kind te brengen naar een goed Israëlisch ziekenhuis? Hoeveel haat groeit er in je als je weet dat het water waarmee jij hun planten besproeit, beter is dan wat jij zelf drinkt?
