Met de bus afdalend langs de Maas naar Arcen Thermaalbad. Mooi dat oer-Hollandse landschap van water en heldere luchten met wolkenpartijen. Het komt wellicht extra intens binnen als je altijd tussen de bomen leeft, zoals ik nu doe.
Ik leek vast een zwerver, met mijn volle Liddle- en Action-tassen, ieder in elke hand. De rolkoffer staat in mijn stadshuis en die doet het bovendien ook niet over de bospaden. Nu ga ik vier dagen bijkomen van dat gesjouw en hopelijk toch ook een dagwandeling maken in Nationaal Park de Maasduinen die hier, aan het huisjespark grenst. Want ik voel nu nog mijn benen.
Languit in het bos uitpuffen en dan maar een bus later: ik moest denken aan mijn studententijd met zware rugzak, maar ondertussen ben ik natuurlijk véél en véél ouder.
Dobberen bij bijna volle maan in het thermaalbad is wel ook ultiem genot. Het was alweer lang geleden… vroeger met nichtje L., nog kind. Dat kan niet meer: je moet nu achttien zijn.Het viel mij al op dat de absurde bordjes waarop als op een verkeersbord stond: ‘verboden te kussen’, zijn verdwenen. Geen tieners meer die liggen te vozen in het water, het is nu een sjiek kuuroord geworden.
Ik kan hier in de douche zitten. Vandaag ga ik binnen kuren, de verwarming lekker hoog en veel hete douches.
