Ik schrijf weleens blogjes op mijn werk, vlug, vlug overal tussendoor.Net was ik zo driftig op het toetsenbord aan het rammen, dat ik de mevrouw achter me, niet het kantoor had horen binnengaan.
Ik schrok. Een vrouw met een hoofddoek en ze leek precies op eén van de 4 palestijnse zelfmoordterroristen, wier foto ik vanmorgen in de krant bekeken had. Ze bood me een dadel aan, uit een plastic zakje.
Ze hoort bij een groep die al jaren in het wijkcentrum komt. Een turkse vrouwengroep. Sommigen van hen zijn hyper modern gekleed, hoge zwarte laarsen, korte rok erboven, veel sieraden, uitbundige make-up. Sommige lijken wel zusters uit het klooster. Traditioneel en alles bedekt met doeken tot op de grond. Een ervan drukte zich net tegen de verwarming, tegen de kou.
Zo'n diversiteit in één groep...en wij maar roemen over de tolerantie in Nederland. We weten precies, welke kleren binnen de groep niet meer kunnen, wat uit is en wat raar is. Soms snap ik niks van de toon van misprijzende oordelen: een mens wordt gewoon maar afgekeurd.
Ook het praatprogamma van 4 volkomen verschillende vrouwen, die in de gehele arabische wereld via de sateliet te zien is, doen een groot tolerantievermogen vermoeden.
Onderwerpen als homoseksualiteit, masturbatie, vreemd gaan, fijne seks, en ook terrorisme worden er vrijuit besproken, liet de documentaire Satelite Queens, een maand ofzo geleden,zien.
Terug naar mijn schrik.
Als reclame werkt doordat in je onderbewuste een produkt aan een fijne sensatie wordt gekoppeld, een belevingswereld, hoe zit het dan met al dat beeldmateriaal van enge mensen met een buitenlandse afkomst, die ook nog eens terrorist kunnen zijn?
Hoe krijg je hoofddoekjes en sluiers etc. LEUK geassocieerd?
Na de film van Wilders, moet een partij zich daar maar eens op richten, vind ik.
