Soms zou ik wel in de hersenpan van iemand met dergelijke gedachten willen kunnen kijken. Dat mee kunnen voelen. Waar maak je je druk om? Een waanbeeld wordt rondgeventileerd: mensen die in God geloven, durven niet zelf na te denken en genieten niet van dit leven.
En dan de aanhef: er is waarschijnlijk... dat heeft iets van: laat ik me voor de zekerheid indekken. Want zeker weten doe ik het niet, dat er geen God is. Stél dat 'hij' er toch is, dan siert deze bescheidenheid me alsnog.
Het was logischer geweest als er had gestaan: er is waarschijnlijk een God. Durf zelf te denken en geniet van dit leven! Dan is God degene die ons aanspoort om zelf na te denken en te genieten van dit leven. Nog krachtiger was geweest: Durf zelf na te denken en geniet van dit leven!
Uuuh? Hoezo? Zelf na durven denken? Denken is denken, is daar dan durf voor nodig? Denken gaat vanzelf, zoals ademen. De ene denkt vergaand, snel, veel en bevaart de zeeën van de wetenschappen, de andere denkt nauwelijks en is daar ook gelukkig mee. Dus ook dat kan weg.
Dan blijft over: Durf en geniet van dit leven ! Tja. Dat kan ook wel weg: 'dit leven'. Ook leven is vanzelfsprekend, zolang je leeft. Niemand weet hoe het is om dood te gaan, degene die sterft komt het niet na vertellen, dus leven is het enige volwaardige werkwoord dat past naast sterven. Durf en geniet !
Ja, dat lijkt me wel voldoende. Ik weet niet of het een mooie wens is om op een billboard te plaatsen. 'Zing, vecht, lach, huil, bid, werk en bewonder' het mooiste lied van Ramses Shaffy lijkt me als voetnoot daarbij wel dichterbij een vollediger zielenwens te komen. Oei, daar zit wel het woordje 'bidden' bij...