Vanochtend las ik in Spits een merkwaardig bericht. Een Groningse kunstenaar heeft een telefoonlijn geopend, waar je met God spreken kan. Hij gaat allerlei poëten vragen om de voicemail in te spreken en hij hoopt dat er mensen zijn die er berichten op achterlaten, want: ook je gedachten ordenen is een vorm van bidden.Ik kon het niet nalaten om het nummer te bellen vanaf mijn kloosterkamer. Dit kreeg ik te horen: U spreekt met God. Op dit moment ben ik niet aanwezig. Spreek gerust een boodschap in en wie weet wordt u dan later verhoord. Voor zover mijn dialektenkennis het toelaat, klonk het mij naar noordelijk Gronings. Wat een blooper.
God die van zichzelf zegt dat hij niet aanwezig is en dan ook nog eens in het midden laat dat je verhoord wordt! Deze God had mijn inziens moeten zeggen: U spreekt met God. Hier ben ik dan. Spreek wat er in uw hart verborgen is en ik luister. Als God dan rechtstreeks spreekt, laat er dan een glimp van een belofte, van aanwezigheid voelbaar zijn!
Ik ben benieuwd of het telefoonnummer een nummerherkenning en opslag heeft. Zou ik dan terug gebeld worden, hier in het klooster? Waar is God dan meer nabij? HALLO: U spreekt met het Capucijnenklooster. We vermoeden en hopen dat God op deze plek een beetje aanwezig wilt zijn. Met wie spreek ik? U spreekt met God, hoor je dan op zijn noord gronings. Kan ik U van dienst zijn?
Wat een verwarring. Wil de echte God misschien opstaan? Het telefoonnummer is overigens: 06 44244901. Voor wie het niet laten kan. Ik ga over op het meditatief luisteren van Spiegel im Spiegel van Arvo Pärt. Alleen woordenloos is zulk een verwarring op te lossen. Alleen als twee spiegels elkaar aankijken onstaat er een leegte die tegelijkertijd vol is. Allemaal zwijgen en de stilte in. God laat dan vanzelf wel wat van zich horen.
