Ik weet niet waarom ik er zo´n lol in heb om een paar keer in het jaar helemaal anoniem onder te duiken. Uit een vliegtuig stappen en je verbazen over de definitief andere wereld waarin je dan ineens bent. Uit het vliegtuigraam keek ik over de besneeuwde bergtoppen, ik zag in Spanje witte windmolentjes over de bergkammen golven, een piepklein dorpje dat door 8 dunne strepen, de toegangswegen, en een rondweg op een beginnend spinneweb leek. Apart zo, in het niemandsland, wie zouden daar wonen, wie gaan daar over de wegen naartoe?Boven de wolken is het blauw en zonnig. Daar is de ruimte, ik zou zo over de witte wattenwoken willen rennen. Even schrikken was het,om te zien hoeveel luchtvervuiling zo´n vliegtuig geeft: het zwart rokende spoor is wel 10 keer zo lang als het toestelletje zelf, zag ik met mijn neus tegen het vliegtuigraampje gedrukt. Who cares... Ik niet uiteindelijk, beken ik hier eerlijk. De vliegtax is afgeschaft en ik ben er blij mee. Vliegen is voor mij een vervoermiddel, we kunnen moeilijk terug naar het tijdperk van de koetsen.
En dan stap je uit. En zie je palmbomen. En ruikt het op de straten heel sterk naar jasmijn. En loop je ineens zonder jas wat te slenteren. Witte margrietachtigen bloeien welig tussen olijfbomen. En verbaas je je dat het zo heerlijk druk en toch relaxed is, in de rommelige straten. Flats her en der gebouwd, pal tegen oude wijken, een zooitje, maar een heerlijk zooitje!
Dan kom je in een achterafstraatje, je beklimt de hoge stenen trappen en komt in een backpacker; een heel goedkope overnachtingsmogelijkheid, in een stapelbed, met 6 anderen op een kamer. Vaak zijn ze gehuisvest in oude gebouwen; is er door wat slimmerikken een kleurige Ikea-sfeer gecreeerd. Ik vind het kicken. Een soort anoniem zwervend bestaan, met jongeren om je heen die gewoon enthousiast zijn, omdat ze jong zijn. Wat verlies je toch veel onderweg, als je niet uitkijkt...
Zo. Eens even op het terrras gaan kijken, die uitzicht op zee heeft, weet ik al van het internet. Ook fijn; op plekken als deze is er gratis internet en kan ik tot laat op de avond ook nog even thuiskomen in mijn eigen blog!
PS: Het terras geeft uitzicht op de heuvels waar de lichtjes oranje schijnen en de zee. Paarse bougainville hangt zwaar voorover, bloeit en geurt uitbundig. Er een potpourrie gegeten van Spaanse Merquezworstjes in broodkruim. Lichtgele gekookte aarappelen, als eieren zo groot met paprika, prei en olijfjes, rode rijst met stukjes kip, varkensvleesbrokjes in stoofpotsaus. Tezamen met een glas sangria op het terras een volmaakt begin van mijn weekje-weg!
