Pas stelde ik me als internetdummie, zonder een eigen internetverbinding thuis,voor wat het de moeite waard zou maken om dat wel te hebben. Wat zou ik kunnen hebben aan een eigen computer met internetaccess?Een gevaar voor mij zou zijn, dat ik er de hele dag achter zou blijven hangen, surfend van het ene interessante naar het andere. Eventjes lang geleden, had ik internetaccess, en toen kon ik het al niet nalaten om diverse weblogs van schrijvers te volgen. Kicken vond ik dat, om zowel de leefwereld van de desbetreffende een beetje te kennen en tegelijkertijd wat zo iemand op dezelfde dag dat jij leeft, aan het doen was.
Een voordeel zou zijn dat ik zelf archieven zou kunnen aanleggen met leuke YouTube filmpjes en andere zeer behartenswaardige zaken. Maar ook nu heb ik al het gevoel nauwelijks tijd te hebben om gewoon een boek te lezen, dus hoe zou het dan verder met me moeten? Ik zou plaatjes kunnen verzamelen voor bij dit blog. Maar het is ook heerlijk om me nu te mogen laten verassen. Ik zou muziek kunnen downloaden. Maar ik hou zo van de stilte, dus wanneer zou ik dat dan beluisteren? Ik zou op mijn tijd naar Uitzending gemist kunnen gaan kijken, maar wanneer is dat: 'mijn tijd'?
Ik zat pas te fantaseren over de mogelijkheden van de e-books, zo heet dat geloof ik: alle boeken beschikbaar op Internetbestanden, zodat je geen boekenkasten meer nodig hebt. Ja, dacht ik, dat zou een zooi schelen in huis. Dan kan ik van mijn huis ook een serene ruimte maken met bijna niks erin, zoals mijn kloosterkamer. Ik kom bijna om in de boeken, kranten, tijdschriften, thuis. Ben ook al niet goed in het weggooien. Alles op de harde schijf: fantastisch!
Maar nu weet ik ineens weer, hoe erg ik kan genieten van de geur van papier, het bladeren in een boek, het vasthouden en bewonderen van de kaft, met je vingers de blaadjes laten ritselen. Dat komt zo: er is een kinderboek, een oerboek noem ik het, dat ik ooit, heel lang geleden, in het Nederlands gelezen heb en Het Zilveren Anker heet, de vertaling van When Marnie was here van Joan Robinson.
Over een meisje, een wees, dat in een dorpje aan zee aan het logeren is bij een tante en een vriendschap krijgt met een ander meisje, dat daar in een groot huis woont.Een vriendschap waar je al lezend eigenlijk niet van weet, of ze dat vriendinnetje verzonnen heeft in haar eenzaamheid, of dat ze er écht is. Samen leren ze vertrouwen te krijgen in de wereld, ze zijn nieuwsgierig en betrokken op elkaar en leren wat het is, om gewoonweg om te gaan met elkaars anderszijn in verbondenheid.
Mooi is, dat het over de kracht van het verhalen vertellen gaat: het meisje Marnie blijkt echt bestaan te hebben en is de grootmoeder van het kleine meisje, dat haar in haar kleuterjaren nog heeft opgevoed. Zij herleeft de verhalen die grootmoeder haar ooit heeft opgedist over het geboortehuis en het dorp aan zee van haar oma.
Jarenlang keek ik in antiquariaten of ik het kon vinden. 'Kinderboekenafdeling: Robinson', dat zat zo ingeprogrammeerd in mijn loopje langs alle boekenkasten. Vergeefs. Totdat een vriend zei, dat dit via internet zó bereikbaar kon zijn. En ja hoor, binnen een uurtje had hij het boek in het oorspronkelijke Engels gevonden en een paar dagen later werd er een kartonnen doos bij me thuis bezorgd.
O! Die verrukking van het écht vastpakken van het boek na zoveel jaren! Dat dit ergens in Engeland voor me is ingepakt en mijn huis kan binnen komen! Daar kan geen e-book tegenop. Maar het wonder van het internet, daar zou ik niet meer buiten kunnen. Getuige het bestaan van dit blog.
