Een geinige herinnering is bij me boven gekomen naar aanleiding van een artikeltje in Trouw met de kop 'Spijkers, Spijkers en Claudia Sträter'. De Spijkers zijn een tweeling modeontwerpers, die het helemaal gemaakt hebben in de couturewereld. Geometrische accenten en ingenieuze materiaalverwerking en coupes, schijnen nauwelijks naai en maakbaar te zijn, maar in de ateliers van Claudia Sträter wel.Claudia Sträter. Dat is een gevleugeld woord uit mijn tienertijd. Moeders ging altijd naar Claudia Sträter. Ze verheugde zich op de nieuwe zomer-, winter-, herfst- en lentecollecties en ik herinner me eindeloze pas-sessies waar ze mijn mening zeer op prijs stelde.
Nu blijkt Claudia Sträter de volgende doelgroep al 39 jaar te bedienen: 'Bescheiden damesmode voor zelfstandige vrouwen die een persoonlijke stijl prefereren. Het accent ligt op bij kwalitatief goede materialen, een sterke pasvorm en een deugdelijke afwerking. Een goedkoop belegje bij hals en oksel zijn uit den boze, de meeste jurkjes zijn ook goed gevoerd. Dat maakt de kleding een slag duurder dan standaardconfectie."
De Claudia Sträter-vrouw. Zelfstandig, een persoonlijke stijl, hoge kwaliteit en toch bescheiden... Moeders was dus een Claudia Strätervrouw. Nu loopt ze meestal in eigen ontworpen en gebreide truien en een lange broek, haar eigen Claudia Sträterlijn, zal ik maar zeggen. Ik loop er meestal sjofeltjes bij of in haar CS-lijn, dat wil zeggen een door moeders zelf gebreide ontworpen trui of das. Maar Moeders was op mijn leeftijd het neusje van de Claudia Sträter-zalm!
Ik herinner me de sfeer van: 'Há naar Claudia Strater, kijken naar de nieuwe collectie!' en hoe ik zo welbewust het begin van de seizoenen mee beleefde. Het gaan en passen had iets feestelijk en was het welkom heten van weer een nieuw seizoen, een nieuwe tijd.
Ik was het helemaal kwijt. Maar dát moet dat uitgebreide winkelen van velen en het uitzoeken van telkens nieuwe kleren en spullen betekenen: het zijn de moderne rituelen waar vroeger de kerk in voorzag. Nog steeds natuurlijk voor wie dat zoekt. De veertig dagen tijd voor Pasen, de Adventstijd voor de Kerst.
De hele koopgoot, het altijd en voor eeuwig kunnen winkelen door de week en op Zondag: het is werkelijk de Nieuwe Kerk, het Nieuwe Geloof. De kredietcrises is dus eigenlijk een geloof en bestaancrisis. Ha! Er is een kwartje bij me gevallen (al bestaan die niet meer).
Femke Halsema en al die anderen die de kredietcrisis zien als een kans om een nieuwe leefstijl te ontwikkelen. Laat het maar gebeuren! De grootste kans om je leven nieuw vorm te geven is helemaal bankroet te zijn. Dan ga je, omdat rituelen nou eenmaal het mensenleven behangen, richten en kleur geven, uiteindelijk gewoon naar buiten en heet je de seizoenen en een nieuwe tijd welkom: gratis en voor niks.
