Koningsdag: ik vind het altijd een gezellig dagje van het volk: bij het wakker worden, heel vroeg hangt er die sfeer van verwachting en bedrijvigheid. In mijn buurt is ook een kleine vrijmarkt en de kinderen met volle tassen aan het fietsstuur met hun ouders met dingen in de handen fietsen al vroeg achter bij mij langs.
Ik kocht er 7 prentenboekjes in de kleuren van de regenboog: 7 in de bijbel. Bedoeld voor kleuters van 3 tot 6 jaar. De 7 dagen van de schepping, 7 kleuren van de regenboog, 7 dikke vrienden van God, 7 plaatsen waar God kwam, 7 kinderen die groot werden, 7 moeders die goed zorgden. Ze zagen er nog als nieuw uit.
- Kennen jullie de boekjes? vroeg ik aan de kinderen die erbij zaten. Ja, ze kenden ze wel: papa had ze vaak voorgelezen.
- Ja, papa had ze die cadeau gedaan, en ik heb ze ook nog wel voorgelezen, zei hun moeder. Het was even stil. Maar ja, ik kwam er niet verder mee, ik wist geen antwoord op hun vragen, ik kende de verhalen helemaal niet... Ik geloof wel dat er meer tussen hemel en aarde is, maar als je er niks van weet, dan houdt het op.
Waar was vader? Ik vermoedde iets verdrietigs, heb niks meer gevraagd en de boekjes gekocht: 10 cent per stuk.
's Avonds in de boekenclub wisselden we ieders leesgeschiedenis uit. Weer kwam de Bijbel ter sprake. I. had gesmuld van de verhalen uit het Oude Testament, zo spannend wat daar allemaal gebeurde. Ze haalde het boek tevoorschijn: een heel groot boek met prenten van Gustave Doré. H. vertelde dat er vroeger bij haar elke dag uit de Bijbel werd voorgelezen en dat ze zich er helemaal niks meer van kan herinneren; ze vond het vreselijk, dat verplicht moeten luisteren.
Nichtje L. stond ook voor het eerst in het uitgestrekte Goffertpark haar spulletjes te verkopen. Haar goede fietshelm weg voor 1 euro en afgetrapte gymschoenen met een gat kopen voor 4 euro!, foeterde Zusje. Maar als je hart die gymschoenen begeert en ze voor 90 euro nieuw, ver buiten je bereik liggen, dan is 4 euro geen geld voor een eindelijk vervulde wens.
Voor wat schaars is en wat buiten je bereik lijkt, kun je heel erg open staan. Wat in je strot geduwd wordt, als zijnde heél betekenisvol en derhalve onmisbaar, verliest het knuffelgehalte.Ik gunde die mevrouw met haar kinderen wel iets van een groot knuffeldier langs de weg, een verhalenverteller die toen de kinderen 7 werden, verder had kunnen vertellen. Een groot boek van Doré, als schoenen met desnoods twee gaten erin , waarmee je wel verguld verder kan lopen.
