maandag 12 oktober 2015

Coming Out Day

Dat is toch leuk om zo de werkdag te beginnen: met het ophangen van de regenboogvlag! Vandaag is het Coming Out Day 2015. Ik weet eerlijk gezegd niet of dit door mijn  gemeente zo is ingesteld of dat het een landelijk of wie weet zelfs wereldwijd event is. Ik juich het toe. In de toelichtende brief staat: 'Iedereen moet zichzelf kunnen zijn, zich geaccepteerd en (sociaal) veilig voelen. De regenboogvlag symboliseert dit voor lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen en transgenders.'

'Het' komt natuurlijk overal voor. Ineens realiseer ik me dat er op dit moment twee vrouwen in het gebouw zijn, wier dochter en zoon lesbisch en homo zijn. In alle sport- ,wijk-, buurt- en jongerencentra wordt de regenboogvlag vandaag dus gehesen. Of het nu ook op alle scholen gebeurt? Geen idee. Misschien dat een gemeente daar geen invloed op kan uit oefenen. In mijn gemeente zijn de bovengenoemde locaties een deel van het gemeentelijk apparaat.

Dat is mooi. En nu zou je hopen dat dezelfde sfeer ook ging heersen rondom de 3000 vluchtelingen in het bos, En dat het niet mogelijk meer kan zijn dat een landelijke politicus zomaar kan roepen dat vluchtelingen komen voor borstvergrotingen en oogcorrecties.

Ik doe nu maar de woorden die ik vanochtend, nog voor mijn werk, uitsprak bij de meditatie. Gisteravond laat, na de boekenclub, opgekrabbeld, na ook daar uitgewisseld te hebben dat er in het Westen op dit moment geen maatschappij gedragen zingevingssystemen meer zijn en alleen het consumptisme hoogviert en de nieuwe dienst is: naar de Hubo, Praxis enzovoort, op de zondag.

Voor mij zijn het woorden die alleen maar wat zeggen, als je de performatieve kracht van taal wilt erkennen en wilt leven:

Het is altijd zo geweest
licht
dat door de tijd heen breekt
verwachting schept
hoop voedt
pijn laat
kramp ontspant
licht
dat door de tijd heen breekt
naar
ruimte