Rizzoli voert een innerlijke strijd tussen onafhankelijkheid, het alleen rooien, stoer in de mannenwereld van de politie, terwijl ze zich tegelijk bewust is van haar behoefte aan warmte en geborgenheid. Isles is een scherpe en zeer intelligente vrouw, waar je al lezende in het boek een soort van vermoeden krijgt, dat ze wellicht wat autistische trekjes heeft.
Uit het boek had ik niet meteen het beeld dat het twee bloedmooie dames zijn, en waarschijnlijk zijn ze dat ook wel geworden voor het beeldscherm. Pas halverwege lezend bedacht ik me dat ik, geloof ik, iemand ooit lovend over een tv-serie hoorde vertellen, met deze twee niet alledaagse namen. Ik zag een seizoen liggen in de bieb en was vrijwel meteen verkocht. Rizzoli en Isles zijn elkaars beste vriendinnen en hebben elkaar ook op professioneel vlak nodig.
Jane Rizzoli komt uit een arme Italiaanse emigrantenfamilie, waar haar vader loodgieter is, een broer in de gevangenis zit en een andere broer ook rechercheur wil worden. Maura Isles is geadopteerd en komt uit een rijk milieu, houdt erg van mooie kleding en schoenen en doet alles perfectionistisch tip-top. Jane drinkt bier uit de fles, Maura dure bubbels. Maura is een wandelende encyclopedie, kan niet liegen, snapt veel grapjes niet, doet aan diëten en yoga en allerhande meditatie-technieken, Jane is een alleseter, eet vet en veel vlees en pasta.
Ik heb de series omgekeerd in de tijd bekeken en dat is wel grappig. Maura's biologische vader is een maffiabaas en dat heeft ze geaccepteerd, maar ze heeft veel moeite met haar biologische moeder, die een populaire arts is.Eerder in de tijd blijkt ze vooral te worstelen met het idee dat ze de slechte genen van haar vader zou hebben geërfd, waarbij ze nog niet weet wie haar biologische moeder is. De moeder van Jane is een gelukkig gescheiden, zelfstandige vrouw, maar eerder in de tijd is ze nog getrouwd en erg gehecht aan het familieleven.
Ach, het is gewoon een ontspannen, hartverwarmende serie, ondanks de akelige moordzaken die beide oplossen en die ene enge man die Rizzoli blijft achtervolgen. Bijna jaloersmakend, hoe ze, na gedane zaken, samen op de bank of aan de bar hangen, zich blijvend verbazen over het anders-zijn van de ander.
