Waarom al die moeite om kleuren te maken en dan ook nog eens met afbeeldingen te komen die adembenemend zijn, alsof beesten met vaart aan het rennen zijn, een ode aan snelheid, schoonheid, saamhorigheid? Waarom je tijd daaraan besteden, het heeft geen enkele nut. Men is het er nu ook over eens,dat dit niet het werk van enkele individuen was, zoals graffiti kan zijn op stadse muren: er is gezamenlijk over nagedacht, het was een project, waar een wil uit spreekt om dit zo vast te leggen.
Het is eigenlijk de vraag naar...mijn eigen desinteresse in zoveel gewone materiële zaken. Ik heb nog nooit een belastingformulier ingevuld. Mijn economisch bewustzijn reikt niet verder dan: zoveel komt er per maand binnen, zoveel geef ik uit. Zou ik als holenmens nu horen tot degenen die zich bezig hielden met vuur maken, jagen, slapen, onder een dierenhuid liggen op zoek naar warmte? Of zou ik kleuren willen maken om die grot mee te helpen te beschilderen?
Aangezien ik nog nooit de moeite heb gedaan,om rijker te worden, te investeren,hogerop te komen enzovoort,zou ik dan niet allereerst horen bij de groep die onder de dierenvellen gaat liggen slapen? Ik denk toch van niet.Omdat er in mij steeds dat moment borrelt dat ik géén genoegen neem,met die hele materiële wereld, zoals die is. Maar waar komt dat dan vandaan? Waarom heb ik dat zo sterk?
Er bestaat zoiets als schoonheid. En de ervaring dat je dat kan delen met anderen. Dat je zo jezelf en je omgeving verplaatst naar andere tijden en andere oorden. Dat deed men daar in die grotten van Lasceux. En als ik dan toch alleen maar onder een dierenvelletje lag te kijken naar de uitslovers die ineens begonnen te tekenen,dan heb ik daar vast ook van genoten. Een momentje.
Dat hoop ik dan maar. Dat dit zo is, voor de hele dolgedraaide wereld om me heen, bezig met economie, status en macht. Dat er af en toe een momentje is... van de grotten van Lasceux, een Lasceux-momentje.
