Makelaardij

Het huis van mijn ouders moet verkocht worden. Ik kom ineens in een wereld die mij volkomen vreemd is. Ik weet alleen dat het een prachtig appartement is, hartstikke uniek, midden op de Waalkade, de bovenste verdieping.  Als een adelaarsnest heeft het aan de ene kant een heel groot dakterras dat op de binnenstad uitkijkt. De Valkhofkapel uiterst links en  de toren van de St. Stevenskerk. En aan de andere kant is er een spectaculair uitzicht op alle bruggen die Nijmegen nu rijk is, de boten varen langs vele ramen voorbij, uitkijk op wat de Deltawerken van het binnenland heten, het nieuwe Stadseiland en elke avond een prachtige zonsondergang.

Nu liep ik onlangs toevallig langs het Estel-gebouw. Dat bestaat al veel langer, is ouder dan de Waalkade en nu een bouwput. Er moeten meer dan 60 appartementen in komen. Die hebben allemaal geen direct uitzicht op de Waal, die stroomt ergens in de verte, in de zomer roken er hangjongeren onder de overkapping hasj en luisteren naar muziek, Er is een oud zwembad binnen waarvan ik weet dat voor de oppimpfase, de buurt er tegen een gering bedrag kon gaan zwemmen. 'Een beetje oude meuk is het daar nu binnen,' zei B. daarover, die  weleens van dat zwembad gebruik maakte.

Nu werd  dat pand van mijn ouders eerst een tonnetje aan geld lager ingeschaald dan dit Estel-gebouw. Ik snap daar niks van. Zo'n unieke, fraaie plek, overal vrij uitzicht, directe uitloop naar de stad, cultuur en natuur vlakbij elkaar, tegenover appartementen waarvan vele ook nog inkijk bij elkaar hebben, dat aan een gewone achteraf straat ligt met onderlangs een lawaaiige verkeersweg, en veel balkons hebben geen zon en grenzen aan elkaar... Ik maakte ter plekke fotootjes en appte het naar mijn familie. Dat pand van mijn ouders zou vele malen meer waard moeten zijn, dan dit, zou ik denken.

Het blijkt dat dit Estel-gebouw wordt voorzien van allerlei luxe snufjes, waarvan ik dan denk: dat is toch maar de oppervlakkige versiering op een oud karkas en kan nooit zoveel  bijdragen aan woongenot als die unieke plek aan de Waalkade. Ook het zwembad en de fitnessruimte zijn lokkertjes in de brochure.  Ik geloof dat die fitnessruimte al bestond toen Estel nog een kantoorgebouw was.

Het gebouw is dus gewoon heel knap in de markt gezet; met de zweem van luxe en veel exclusiviteit er omheen en veel ouderen uit de meest sjieke wijken van Nijmegen blijken daar gevoelig voor te zijn geweest.  Ongeveer 40 appartementen zijn er al verkocht. Er moet ook een soort van community-sfeer gaan heersen: er komt ook een bar enzo bij. Ik denk dan: O, ja gemeenschap met mensen...en hoe vaak wordt dat dan niet ruzie en hoe leuk is het dan nog om met elkaar in één gebouw te wonen? Hoeveel woongroepen en gemeenschappen functioneren binnen no time weer zo veel mogelijk solitair eencellig, in plaats van bijenkorf-vrolijk?

Dus dat pand van mijn ouders leek eerst een tonnetje minder waard dan Estel. Maar gelukkig hebben we (nou ja, eerder 'ze'... Ik ben in dezen een volger in de familie) een makelaar gevonden die het heldere inzicht van de familie deelt en bereid is om het voor een tonnetje meer te gaan verkopen. Ja, dat gaat dus over een tonnetje geld. Ik snap daar ook tegelijk weer niks van. Zomaar een tonnetje minder of meer. Maar voor wie veel geld geeft, is dat waarschijnlijk niet echt voelbaar. Misschien komt er uiteindelijk nog wel een tonnetje of meer bij!