Nu herken ik het probleem, want ooit in de zomer in de stikkende hitte zat ik ook in zo’n bus, terwijl de airco het niet deed, en de bus reed door de buitenwijken en werd uiteindelijk genavigeerd door een bewoner aldaar. Dat krijg je ervan, als je met een TomTom rijdt, die niet verwerkt heeft dat het spoor dus dicht zit...
Een andere chauffeur rijdt vrolijk de onderkapping in bij het busstation in Arnhem. Blijkt dat de bus te hoog is voor de lager hangende bordjes. Maar hij heeft er lol in, hangt met zijn hoofd buiten het raam en manoeuvreert de bus ertussendoor. ‘Dat gaat goed! ‘ zeg ik tegen hem, halverwege. ‘We zijn er nog niet, we zijn er nog niet’, reageert hij terug.
Grappig hoe men in zo’n bus dan ineens wat geanimeerder naar elkaar is. Andere mensen lachen ook wat en beginnen met elkaar te praten. Alleen maar omdat je ineens moet zoeken en niet automatisch van het ene in het andere stapt, erop rekenend dat alles geruisloos klopt en geregeld is.
In de boekhandel had ik het bijna gekocht: een net verschenen boek van Fons Stoelinga, die de Nederlandse ambassadeur was te New Delhi van 2012-2018; India, land van de Toekomst. Maar nu las ik in Topics, een handige app om iets meer te kunnen lezen dan mijn eigen krant Trouw, precies die feitjes over India uit het boek, die ik graag bij me wilde hebben. Volgende week bezoekt het koninklijk paar India, het land is booming en zou een belangrijker handelspartner moeten kunnen zijn dan China, ook omdat het een democratie heeft: 'De premier van India wordt door 70O miljoen mensen gekozen, die van China door zeven personen, de leden van het partijbureau’, zegt Stoelinga.
De bevolking van India is jong, de helft van de 1.3 miljard jonger dan 25 jaar, de gemiddelde leeftijd is 29 en heel India is bijna online: het is precies wat ik daar ervoer en zag: de optimistische sfeer in India; wij gaan vooruit, het wordt alleen naar beter, temidden van die oeroude rituelen en gewoontes en de scherpe contrasten tussen arm en rijk op iedere straathoek.
India is onzichtbaar helemaal aanwezig in Nederland. Alle files in Nederland worden geregeld door jonge mensen die in een IT-bedrijf in Kerala, dat doet denken aan de televisiebeelden van de maanlandingen bij de Apollovluchten, op schermen staren van de snelwegen hier en dan razendsnel uitrekenen met algoritmes, hoe hard je moet gaan rijden en hoe lang de file nog duurt... Telkens als de cijfertjes veranderen op die borden boven de snelweg, dan komt dat door iemand in India die aan de knoppen zit...
Dar heeft toch iets ongelofelijks? Onze comfortzone waardoor men braaf elke dag in een eigen autootje in de file zit, dan maar een muziekje op, de radio aan of whatever, die relatieve rust wordt geregeld in India, waar het verkeer juist een volstrekte chaos lijkt: een wonder vond ik het: op de een of andere wijze let men daar toch op elkaar, omdat de sfeer van het verkeer weliswaar heel luidruchtig is, maar niet agressief. Dus zonder India is het maar de vraag hoe we ons zouden redden op onze eigen weg. En nu moet ik de trein uit.
