zaterdag 29 mei 2021

Vaccinatie

Ik zit onder het tuimelraam op de bovenverdieping van mijn huis in de nieuwbouwwijk en zie de avond in het plantsoen voor mij vallen. De mussen zijn al naar bed, ik hoor een laatste merel fluiten. Vandaag heb ik mijn eerste vaccinatie AstraZeneca gehad en nu, 10 uur later, voel ik een vage misselijkheid en lijken mijn armen en benen wat zwaarder te worden. 

Maar hé, misschien is het ook verbeelding, je gaat in een  keer heel erg op je lichaam letten. Misschien is het gewoon spierpijn omdat ik als een dolle met de zeis door mijn wildernis-tuin weer een weg en openingen heb gekapt. En ik had er wat haast mee, ik wilde het grootste werk gedaan hebben voor de vaccinatie, zodat ik nu rustig kan instorten. Ik sloeg een uitnodiging om te blijven eten af, ik wilde op safe spelen, Chinees halen, thuis opeten en dat is het. Na het eten kan loomheid sowieso toeslaan en mij met eventuele bijwerkingen niet goed op een fiets kunnen hijsen, vond ik een onrustig perspectief.

Het vaccineren zelf was wel erg goed geregeld. Op loopafstand van huis in de sporthal, werkelijk heel ruim opgezet met vier statafels voor de ontvangst, dan doorlopen naar het midden van de grote sporthal  voor de prik, en weer heel erg verderop was een groot ovaal ingericht met stoelen met daarboven de sportklok waar je een kwartier kon aflezen. Je kon koffie en thee en koekjes pakken, mensen die daarvoor zorgden en een oogje in het zeil hielden, waren relaxed, relaxed, relaxed.

Naast mij ging een meneer zitten die meteen zei dat hij dat nog nooit gedaan had, een kwartier stilzitten en niks mogen doen. Hij vond het ook fijn geregeld, voor hem was het een minuutje van huis lopen en nu de tweede vaccinatie verschoven was van 7 september naar 9 juli hoopte hij nog naar Spanje te kunnen. Met de auto, dat wel, dan ben je vrij om te stoppen. Hiervoor ging hij altijd met het vliegtuig. 

Het is al bijna donker, maar de merel geeft nog steeds geluid. Het is rustig in het plantsoen en het was rustig daar waar ik fietste in de stad. Heeft die ongemerkt een ander tempo aangenomen door de lange lockdown? De lantaarns in het plantsoen zijn kleine lichtpuntjes aan het worden, alles wat groen was wordt zwart en verder geeft alleen mijn iPad licht.

Merkwaardig om een beetje te wachten op je eigen lichaam. Of deze respons geeft op deze vaccinatie. Dat heb ik nog nooit gedaan bij vaccinaties naar het verre oosten. Maar dit is het onderwerp van het grootste gemeenschappelijke gesprek dat wereldwijd gevoerd wordt: wel of niet je laten vaccineren, van welke bijwerkingen je gehoord hebt  en waarom niet en waarom wel.