Gisteren liep ik voor het eerst weer door de Dorpstraat in Beekbergen, waar de winkels en de terrassen weer open zijn. ‘Terras open’ is hét beeld geworden van die vreselijke lockdown, waar iedereen binnen zit. Ik zag mensen in dikke jassen zitten, zo vergenoegd en innig tevreden. Ook ik werd er vrolijk van. Ik hoef zelf helemaal niet op een terras te zitten, erlangs lopen is meer dan genoeg.
Dat komt, denk ik, omdat Nederland door haar klimaat een gesloten samenleving is. Wij zien ‘de ander' alleen op terrassen of in drukke winkelstraten. Waar mensen bijna altijd buiten leven, kindjes in bad gedaan voor de ingang van een huis. Gekleurde mandala’s voor de deuropeningen, vissers op het strand, offertjes die gelegd worden in de Balinese huistempeltjes, een levendige markt waar er werkelijk alles gedaan wordt, baby’s die slapen tussen de manden met fruit, eten gekookt en aan simpele tafels te nuttigen, enzovoort, daar zijn de mensen altijd vanzelf om je heen en is er altijd wat te zien.
In de Dorpstraat vond ik zo’n ouderwetse winkel, de voorloper van Blokker, met hoge schappen vol huishoudartikelen, speelgoed, frutsels, schrijfbenodigdheden, servies, tuinartikelen enzovoort. Ik kocht houten pollepels en een handig plastic hoekbakje voor in de spoelbak, waar je een schoonmaakdoekje, een sponsje en de afwasborstel in kwijt kan; ik raakte bijna verrukt van deze vondst, voortaan weet ik waar ik naar toe kan, als ik ook maar iets huishoudelijke mis, dan is het kennelijk al uitgevonden en vind ik het in een winkel als deze: een soort van tijdmachine: héél vroeger, nog op de lagere school, was er ook zo’n winkel vlakbij een kerk, waar ik in het gebouwtje daarnaast op ballet zat. Samen met Moeder gingen we daarna dan weleens naar die winkel.
Ik beluisterde en zag weer een leuk filmpje op YouTube: Young at Heart van The Bluebells. In dat filmpje zie ik een oude tienerdroom verwezenlijkt: 'Later als ik oud ben met een busje gaan reizen’. Het werd een huisje in het bos, ook toen al goed voor een plek ergens in de rangorde van het wensenlijstje. Of een huisje aan zee. Of...? Elke idylle heeft een wens daaronder of erachter, of een aansporing: wat je ook doet, waar je ook bent, blijf young at heart. En nu ga ik weer naar binnen, om een tweede kop koffie te maken en wellicht nog een beschuitje met aardbeien en slagroom.
