Na eerst een robot aan de lijn te krijgen, ook al iets wat ik zó vervreemdend en akelig vind, kreeg ik na de procedure die er in dat ding besloten ligt, tenslotte: 'Hebt u nog een vraag?' ‘Ik wil een mens aan de lijn krijgen!’ riep ik bijna wanhopig, en toen werd ik doorverbonden. Om te regelen dat ik een duplicaat van mijn verlopen OV-kaart kon kópen. Tja, het was mij al gratis per post verzonden. Niet ontvangen? ‘Dat zit dan bij Post.nl, daar kunnen wij niks aan doen.’ Wél had ik bij de servicebalie eerder verkeerde info gekregen, waardoor ik een nieuwe persoonlijke OV-kaart had besteld, waar alle oude gegevens, zoals de vrije 'keuzedagen' op zouden worden overgeheveld. Nee, zei de vrouw gisteren achter dezelfde servicebalie: je had een duplicáát moeten bestellen, nu heb je een neutrale gekregen. Dus. ‘Waar moet je vandaag heen?’ vroeg ze. Ik had geen plannen, maar zei 'Amsterdam'. En toen kreeg ik een dag vrij reizen met het OV, als schadevergoeding voor het doorstane ‘leed’.
En zo stond ik anderhalf uur later ineens in Amsterdam! Dat was misschien wel sinds tweeënhalf jaar. Wat genoot ik van mijn lievelingsstad van Nederland. Al dat water, de fris groene bomen langs de grachten, het soort van mensen, zowel de Amsterdammers, als de internationale sfeer. Alhoewel ook dorps: het leek wel of de hele binnenstad autovrij is gemaakt, wat een verademing, en geen harde toeristenstroom… wegens de verschillende toestanden in de wereld… Wat overbleef waren voornamelijk jonge mensen. Misschien is dat bij de musea anders, die heb ik niet gezien, ik boemelde. En beëindigde de dag op een bankje in de avondzon bij de Noorderkerk aan het water met een Japanse sushi-achtige maaltijd met verse aardbeien toe, uit de Ekoplaza Foodmarqt. Wát een fantastische, onverwachte dag!
Bij thuiskomst bleek huisgenoot net van te voren een mail gestuurd te hebben 'Het is nu bijna donker, je zult wel ergens zijn aangekomen?’ Die wist niks anders dan dat ik naar de fietsenmaker was gegaan en dat ik daarna wellicht even naar de stad ging. Afhankelijk van hoe erg de schade zou zijn. Die viel mee, ik kon wachten op de reparatie en sprak met een medewerker die helemaal KOGA-fan is, de fiets waarop ik nu rijd (en onze premier ook, las ik net), een buitenlandse naam voor een Fries bedrijf uit Heerenveen. Jouw fiets is helemaal onderhoudsvrij!, zei hij. Daarom dat die een open frame heeft. Je hoeft alleen af en toe met de tuinslang langs de tandwielen (dat wordt bij mij dus een gieter). Ik heb namelijk een riem gemaakt van carbon, zit ook rondom tanks, in plaats van een ketting. Heb ik ‘per ongeluk’ het nieuwste en het beste qua fiets-techniek …
